Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

πριν τελειώσει η νύχτα

μόλις δημοσίευσα το προηγούμενο ποστ κατάλαβα πως κάτι δεν πήγαινε καλά.. ο τίτλος, κάτι μικρό, μου φαινόταν πολύ οικείος για να είναι μια έμπνευση της στιγμής.. τον είχα χρησιμοποιήσει ξανά πριν από κάποιες μέρες. σκέφτηκα να τον αλλάξω αλλά μετά είπα άστο, για να μου βγήκε αυτό, αυτό ταιριάζει.
δεν έχω κάτι ιδιαίτερο να πω αλλά βλέποντας τις τελευταίες αναρτήσεις είδα πως δεν έγραψα κάτι καθαρά ημερολογιακό, και είπα πριν τελειώσει αυτή η νύχτα και πριν πάω για ύπνο να γράψω κάτι ακόμα.
σήμερα δούλευα πρωί.. και όπως ήμουν στον δρόμο κοίταξα για λίγο τον ουρανό, ήταν τόσο καθαρός και φωτεινός και αναρωτήθηκα αυτή είναι η ζωή; όμορφη και φωτεινή;
αν το διάβαζα κάπου δεν θα το πίστευα, πως μπορεί κάποιος να αναρωτιέται τέτοιες μούφες κοιτάζοντας τον ουρανό αλλά να που συμβαίνει.. και αν το διαβάσω κάπου, πάλι δεν θα το πιστέψω θα πω πως είναι ποιητικές αηδίες, είμαι .. (ποία είναι η λέξη;) δύσπιστος; όχι ακριβώς.. υπάρχει κάποια άλλη πιο κατάλληλη..
αύριο έχω ρεπό! πέρασαν οι εποχές που έκανα να πάρω ρεπό έναν μήνα.. τώρα παίρνω ένα την βδομάδα τουλάχιστον, αν και δεν μου πολυαρέσει κυρίως όταν σκέφτομαι τα λεφτά που θα πάρω στο τέλος του μήνα
αλλά από την άλλη, ξεκούραση.. γλυκιά ξεκούραση..
εχθές τέλειωσα το βιβλίο, η Λέσχη Δουμάς, το οποίο πρότεινε η Γλύκα στο μπλογκ της, πρέπει να πω πως ήταν ενδιαφέρον ανάγνωσμα, μου άρεσε όχι τόσο η ιστορία αλλά οι χαρακτήρες, το σκηνικό, οι αναφορές στα βιβλία, οι αναφορές στον Έκο! (πόσο special ένοιωσα όταν κατάλαβα πως ο Βάλκαν(;) μιλώντας για τα μέλη της λέσχης Δουμά ανέφερε τον καθηγητή σημειολογίας στο πανεπιστήμιο της Μπολόνια και εννοούσε τον Έκο)
το μπλέξιμο της πραγματικότητας με την λογοτεχνία και πως η φαντασία μας και τα αναγνώσματα μας μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας. οι παραχαράξεις, τα αντίγραφα και το τι είναι αυθεντικό και πόσο μετράει αλήθεια..
όλοι ζούσαν στο παρελθόν..
για δυό μέρες περπατούσα στον δρόμο με την τσάντα μου περασμένη σταυρωτά και αισθανόμουν σαν τον Λούκας Κόρσο, περίμενα πότε θα μου την πέσει κανείς για να μου αρπάξει το Κρασί του Ανζού:Ρ
χάθηκε η παλιά αναφορά(εδώ και καιρό αλλά τώρα το κατάλαβα, όταν άρχισα να σκέφτομαι πως είμαι ο Κόρσο) στην αρχή, όταν ξεκίνησα την δουλειά και έπρεπε να έχω την τσάντα για να μεταφέρω τα ρούχα μου περπατούσα έχοντας την ιδέα πως είμαι κάποιος άλλος (ένας τηλεοπτικός ήρωας..) μετά έγινε συνήθεια και έπαψα να σκέφτομαι πως είμαι ο οποιοσδήποτε πέρα από τον εαυτό μου αλλά ξαφνικά διάβασα το βιβλίο και είπα, να κάπως έτσι θα τριγύριζε και αυτός με την τσάντα στον ώμο
θέλω να βρώ αυτό το βιβλίο που διάβαζε ο Κόρσο, αναμνήσεις από την Αγία Ελένη(;), το οποίο αν θυμάμαι καλά (το αναφέρει και το η Λέσχη Δουμάς) διάβαζε και ο Ζυλιέν Σορέλ από το κόκκινο και το μαύρο
όταν διάβαζα το βιβλίο, σταματούσα συχνά και έψαχνα κυρίως στην wikipedia για διάφορα θέματα που συζητούσαν οι ήρωες, μου έκανε εντύπωση πως έφτανα σε έρευνες που είχα κάνει και παλαιότερα, ωραία εμπειρία.. θεέ μου μακάρι να μπορούσα να γράψω και εγώ!
σίγουρα θα έγραφα ένα ιστορικό μυθιστόρημα
τέσπα, το ποστ άρχισε να μεγαλώνει επικίνδυνα και μπορεί να μην το διαβάσει κανένας μέχρι το τέλος:Ρ δεν έχω ούτε μια εικόνα! πως να κρατήσεις το ενδιαφέρον του κοινού; τι εικόνα να βάλει κανείς; και αν έβαζα εικόνα και μετά κάποιος την αντέγραφε θα αναρωτιόμουν ποιος ήταν.. οπότε.. δεν χρειάζονται εικόνες! λέξεις λέξεις και λέξεις

2 σχόλια:

  1. Το διάβασα και εγώ, και το ίδιο έκανα με τη wikipedia :p.. Αν και υποτίθεται ήταν πράγματα που τα είχα κάνει στο δημοτικό (τα ιστορικά λέω), αλλά ποιός τα θυμάται.....

    Οι πολλές βέβαια αναφορές απο ένα σημείο και πέρα με ψιλοκούρασαν, αλλά το ενδιαφέρον άρχισε να ανάβει και πάλι προς το τέλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. θα διαφωνήσω για τις αναφορές! είναι το αλατοπίπερο της ανάγνωσης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή