Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016

σήμερα θα έπρεπε πέρα από κάθε αμφιβολία να καταλάβω πως δεν νιώθεις όπως εγώ, έγινε κάτι άσχημο και ήθελα να σου μιλήσω, όχι να σου πω η να μου πεις κάτι συγκεκριμένο απλά για να νιώσω καλά μόνο επειδή μιλάω μαζί σου, μιλήσαμε και αντί να νιώσω καλά όπως ήλπιζα συνειδητοποιούσα με κάθε σου λέξη πως είσαι πολύ μακρυά από αυτά που νιώθω, ίσως να σου είμαι ξένος και να έχω μπερδευτεί, ούτε και εγώ ξέρω τι παρηγοριά περίμενα πως θα βρώ στα λόγια σου.. πάντως αυτό που έλειπε και ήταν αυτό που με πόνεσε, ήταν η αλήθεια, μου είπες ότι θα μπορούσες να πεις στον καθένα.. γάμησε τα, στεναχωρήθηκα πολύ :(
και πάλι όμως κάτι με κρατάει, κάτι ακόμα υπάρχει που δεν με αφήνει να πω πως δεν υπάρχει τίποτα, αναρωτιέμαι αν είναι η ανάγκη
αύριο θα βάψουμε τις βιτρίνες και η κοπέλα που θα το κάνει θα κάνει και το σχέδιο που είχα δει και με ξετρέλανε! άρα αύριο πρέπει να είμαι ευτυχισμένος :P

4 σχόλια:

  1. Aχ πόσο το καταλαβαίνω αυτό το συναίσθημα ρε συ. Να έχεις επίγνωση ότι τα πράγματα είναι κάπως —κάπως άσχημα, κάπως που δε σου κάνει— και να μην το εμπεδώνεις και να αναρωτιέσαι αν δεν το εμπεδώνεις επειδή αρνείσαι κι ελπίζεις ή εξαιτίας κάποιου ένστικτου που ίσως και να έχει βάση.

    shit.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. επίσης μ αυτό το μαγαζί έχω μπερδευτεί. Μία διαβάζω για τραπέζια και μία για βιτρινες. Είναι εστίασης ή εμπορικό; (μα τι επαγγελματικά που ρώτησα όμως,ε; Άμα ξέρεις από σωματεία)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εστίασης είναι το μαγαζί! ίσως χρησιμοποίησα λάθος λέξη, τι έπρεπε άραγε να πω; την τζαμαρία; μάλλον..

    ΑπάντησηΔιαγραφή