φρυγανισμένο ψωμί

πέρασα από κάπου, από κάποιο μαγαζί δεν μπορώ να θυμηθώ τώρα πιο και μου ήρθε η μυρωδιά του φρυγανισμένου ψωμιού, με ταξίδεψε καμιά δεκαριά χρόνια πίσω, πιο πολλά μάλλον 13-14.. όταν δούλευα σε ένα ξενοδοχείο και έφτιαχνα το πρωινό, τις φέτες από το ψωμί του τοστ που περνούσα από την σαλαμάνδρα για να ψηθούν, αναρωτήθηκα για ποιον λόγο έψηναν το ψωμάκι, αν έφτιαχναν κλαμπ σάντουιτς ή κάτι άλλο, πολύ περίεργο που δεν μπορώ να θυμηθώ που το μύρισα, θυμάμαι όμως την μυρωδιά και την απορία μου για το τι μπορεί να φτιάχνουν με το ψωμί αυτό.
ο χρόνος κυλάει και μοιάζει να ζω μηχανικά την ζωή μου, δεν μπορώ να βρώ κάποιον λόγο, κάποιο κίνητρο.. θεωρώ μπούρδες πως τα κίνητρα και τα νοήματα είναι εσωτερικά, ότι και να κάνουμε πάντα το κάνουμε για κάποιον λόγο που είναι έξω από τον εαυτό μας, αντιδρούμε σε ένα εξωτερικό ερέθισμα, θέλουμε να προκαλέσουμε κάτι, μια αλλαγή, οτιδήποτε..
προσπαθώ τελευταία να βάλω στόχους σχετικά με την δουλειά και να προσπαθώ να τους πετύχω, να έχω αυτό να με τραβάει προς τα εμπρός, έχω βαρεθεί το βάλτωμα και την ρουτίνα..  την επανάπαυαση.. σκέφτομαι πως αν καταστρεφόμασταν ίσως προσπαθούσα πιο πολύ
σήμερα σκεφτόμουν πάλι Εκείνη (συνέχεια την σκέφτομαι αλλά οκ) σκεφτόμουν μια συγκεκριμένη συζήτηση μας και πως είναι δυνατόν να έχουμε μοιραστεί τέτοιες στιγμές και τώρα να είμαστε έτσι, μου φαίνεται αδύνατον, μη λογικό τουλάχιστον, πόσο μπορεί να διαφέρει ένας άνθρωπος από έναν άλλον; αν εμένα μου είναι τόσο δύσκολο εσένα πως σου είναι τόσο εύκολο; ο τζούμπεη θέλει να έρθει στην αγκαλιά μου αλλά δεν τον αφήνω και νευριάζει :P νομίζει οτι μπορεί να πηγαίνει συνέχεια όπου θέλει και να μας αντιμετωπίζει σαν έπιπλα!!
νομίζω πως μια κοπέλα δείχνει ένα κάποιο ενδιαφέρον αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω τα σημάδια αυτά οπότε μπορεί να είναι απλά η φαντασία μου ( αν και ΔΕΝ το νομίζω)