Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

αν και νοιώθω πολλά δεν υπάρχουν πολλά που μπορώ να γράψω..
όπως πριν κάποιον καιρό έγραψα πως Εγώ και Εκείνη είμαστε μαζί, θεωρώ σωστό πως σήμερα πρέπει να γράψω πως χωρίσαμε, να το μοιραστώ
να το κάνω αληθινό και ας μην θέλω να είναι

6 σχόλια:

  1. Πολύ λυπάμαι.. Εύχομαι απλά να είναι κάτι παρωδικό, και να υπάρχει μια μικρή ανοιχτή πόρτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καιρός για αναθεωρήσεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ελπίζω και εγώ παιδιά να είναι κάτι που θα περάσει, θα προσπαθήσω για να είμαστε ξανά μαζί, το προσπαθώ ήδη, αυτό που φοβάμαι είναι το όριο, εκείνο το σημείο μετά από το οποίο θα είμαι πιεστικός, κουραστικός και απωθητικός (αν αυτή είναι η λέξη)και δεν θα καταφέρω τίποτα. ξέρω πως τα συναισθήματα δεν μπορούν να αλλάξουν σε μια μέρα και δεν χάνονται τόσο γρήγορα, θέλω να τα ξαναβρεί, να της θυμίσω την αρχή, τα όνειρα που είχε για εμάς, το θέμα είναι οτι της τα έσβησα εγώ και δεν ξέρω πως θα συγχωρήσω τον εαυτό μου αν δεν τα ξαναβρώ μαζί της γιατί όλο το φταίξιμο είναι δικό μου, προσπάθησα να αλλάξω και το έκανα όχι μόνο αργά αλλά και όχι αρκετά
    φοβάμαι αλλά η ελπίδα δεν πέθανε ακόμα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αρχικά θα ήθελα να πω ότι δεν πρέπει να κατηγορείς τον εαυτό σου γι αυτό που έγινε. Προσωπικά, έχοντας περάσει πολύ άσχημα μια παρόμοια κατάσταση άρχισα να σκέφτομαι λίγο ψυχρά κάποια πράγματα και έχω να πω ότι μια κατάσταση τελειώνει τη στιγμή που πρέπει να τελειώσει. Αν είναι να τα ξαναβρείτε θα τα ξαναβρείτε, με το τρόπο που εσύ νομίζεις. Αλλά δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε εσύ να αλλάξεις εσύ. Προφανώς αγνοώ τα πάντα και δεν ξέρω αν η αλλαγή ήταν δική σου επιλογή ή αν σου ζήτησε εκείνη κάτι τέτοιο αλλά όπως και να χει νομίζω ότι το αν δεν άλλαξες δεν είναι μόνο δική σου ευθύνη. Μπορεί η κατάσταση, το πρόσωπο ή η χρονική στιγμή να μην ήταν αρκετά για να σε σπρώξουν. Η αλλαγή αναφέρεται στο να μην σκέφτεσαι αυτά τα οποία ανέφερες σε προηγούμενα posts; Συγγνώμη για τη μη διακριτικότυτα.. Αν θέλεις απαντάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. γειά! κατηγορώ τον εαυτό μου γιατί το οτι φταίω είναι γεγονός, αν και το φταίω δεν ξέρω αν είναι η κατάλληλη λέξη, έπρεπε να αλλάξω (και πρέπει) γιατί ο χαρακτήρας μου, η ψυχολογία μου δεν με οδηγεί πουθενά, το μόνο που μου ζήτησε ήταν να είμαι λίγο πιο θετικός, λίγο πιο αισιόδοξος να κάνω μερικά πράγματα μαζί της ακόμα και αν δεν μου αρέσουν και τόσο, είμαι μίζερος.. καταστρέφω κάθε τι όμορφο, είναι περίεργο και που άντεξε τόσο μαζί μου, είχα γράψει κάποτε πως θα την άφηνα να δει μέσα μου, είδε λίγο μόνο αυτό που μου ξέφευγε και δεν άντεξε, πρέπει να αλλάξω μέσα μου, όχι για αυτήν αλλά για μένα αλλιώς δεν πρόκειται να είμαι ποτέ ευτυχισμένος
    θέλω να αλλάξω τώρα για αυτήν γιατί δεν την θέλω έξω από την ζωή μου, είναι το μοναδικό πρόσωπο που μπορεί να με κάνει να δω κάποιο φως, μπορεί να φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά αλλά κάπως έτσι είναι τα πράγματα ή τουλάχιστον έτσι τα νοιώθω
    η μοναξιά είναι πολύ σκληρή, ειδικά τώρα που για λίγο καιρό γνώρισα πως είναι να μην είσαι μόνος (έστω και σε κάποιον βαθμό, για να είμαι ειλικρινής γιατί μέσα μας όλοι είμαστε μόνοι..) δεν ξέρω αν το σχόλιο μου απαντάει στην ερώτηση σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή