Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

ούτε εγώ

από την μια θέλω να δω τα χαρούμενα πράγματα, την φωτεινή πλευρά και από την άλλη νοιώθω πως όλα τα καλά έχουν τελειώσει και οι ελάχιστες στιγμές ευτυχίας (αν υπήρξαν) δεν θα ξανάρθουν ποτέ, ότι είδαμε είδαμε..
μάλλον είναι άλλη μία από αυτές (εκείνες) τις νύχτες..
όλες μου οι σκέψεις περιστρέφονται γύρω από ένα σημείο, όσο μακρυά και αν προσπαθώ να κρατήσω το μυαλό μου, βγήκα για λίγο στο μπαλκόνι και μου έφταιξε ακόμα και ο καιρός, τα άσχετα σχόλια σε ένα βίντεο στο youtube..  τα πάντα. νοιώθω πως προχωράω αλλά ο ρυθμός είναι απίστευτα αργός, είχα μια επιθυμία (μία που δεν φανερώνει πως προχωράω αλλά πως επιστρέφω) την συγκράτησα.. το κενό που νοιώθω πονάει.. αν συνεχίσω να γράφω θα το ξεφτιλίσω τελείως, δεν υπάρχει τίποτα και κανένας

2 σχόλια:

  1. Μακάρι αγαπητέ μου φίλε να μπορούσα να σου δείξω ότι σίγουρα όλα θα φτιάξουν κάποια στιγμή.

    Το ξέρω εύκολο να το λες, αν κάποιος πριν κάποιο διάστημα μου έλεγε αυτά που σου λέω εγώ τώρα θα αναρωτιόμουν τί βλακείες μου λέει.

    Κι όμως, μου είπες ότι η ιστορία μου σου δίνει ελπίδα, έτσι πρέπει... Αργά ή γρήγορα θα έρθει. Το θέμα είναι να το αφήσεις κι εσύ να έρθει. ΔΙότι όταν βρισκόμαστε σε μια τέτοια κατάσταση πολλά πράγματα μας προσπερνούν κι εμείς δεν τα βλέπουμε..

    Δεν ξέρω τί συμβουλή να σου δώσω, και αν υπάρχει κάποια να σου δώσω. Το μόνο που μπορώ να πω ως παθών κι εγώ, είναι υπομονή. Όταν έρθει εκείνη που θα κλείσει το διακόπτη, δε θα θυμάσαι τίποτα απο αυτήν την περίοδο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή