Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

ένα νησί, ένα αστέρι, ένα καράβι, μια κουβέρτα, η ανάσα σου, το φως, ο αέρας
σε λίγο η νύχτα θα τελειώσει και θα έρθω να σε βρω
τα λόγια σου σήμερα με πέθαναν, πρέπει να γίνω αυτός που σου αξίζει
να σ' αφήσω να κοιτάξεις στο σκοτεινό κενό μου
να με οδηγήσεις
Αναρτήθηκε από στις

6 σχόλια:

  1. Kévin7 Οκτωβρίου 2010 στις 9:10 π.μ.

    "πρέπει να γίνω αυτός που σου αξίζει", δεν ξέρω αν συμφωνώ ή όχι.. Το κοιτάζω ώρα και αναρωτιέμαι..

    "πρέπει να γίνω αυτός που σου αξίζει". Και αν δεν πρέπει? Θέλω να πω είσαι (γενικά μιλάω και όχι μόνο για σένα), είμαστε να πω λοιπόν αυτοί που είμαστε, γιατί να πρέπει να αλλάξουμε για να αξίζουμε στους άλλους? Δεν θα έπρεπε οι άλλοι να μας θέλουν έτσι όπως είμαστε? Βασικά δεν ξέρω πώς ακριβώς να εκφράσω τη σκέψη μου..

    Νομίζω ότι δεν έχω εκφράσει ακριβώς αυτό που ήθελα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος7 Οκτωβρίου 2010 στις 11:08 μ.μ.

    Εγώ Κέβιν το βλέπω σαν μια πράξη, ίσως κάτι που του ζήτησε Εκείνη. Δε μιλάμε για αλλαγή χαρακτήρα εδώ. Σωστά commentator?
    (Έχεις την επιλογή να μην απαντήσεις φυσικά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. the commentator8 Οκτωβρίου 2010 στις 5:22 π.μ.

    καταλαβαίνω τι λες Κέβιν και έτσι είναι γενικά είμαστε αυτοί που είμαστε και σε όποιον αρέσουμε αλλά εδώ μιλάω για μια περίπτωση στην οποία εγώ θέλω να γίνω όσο μπορώ καλύτερος για Εκείνη, παραμένοντας εγώ, όχι γιατί μου ζήτησε κάτι skeptikisti κάποια πράξη η οτιδήποτε απλά γιατί εγώ νοιώθω πως δίνω λίγα από τον εαυτό μου σε σχέση με αυτά που μου δίνει Εκείνη, θα ήθελα λοιπόν να είμαι καλύτερος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Suitcase girl10 Οκτωβρίου 2010 στις 11:09 μ.μ.

    Εγώ θα μείνω στο "να σ' αφήσω να κοιτάξεις το σκοτεινό κενό μου"
    Πως μπορείς;;;
    Μπορείς να εκτεθείς έτσι; Ανεπανόρθωτα;
    Να αφήσεις έναν άνθρωπο να τα δει όλα,να σε δει απο μέσα;Κι αμα πάρει το μέσα σου, το κάνει 300 κομμάτια και το σκορπίσει; Πως θα το μαζέψεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Kévin11 Οκτωβρίου 2010 στις 1:54 μ.μ.

    Θα συμφωνησω απόλυτα με την suitcase girl.. Ειδικά το άμα πάρει το μέσα σου και το κάνει 300 κομμάτια..

    Υποθέτω όμως είναι μέρος της αγάπης/ζωή σε ζευγάρι κλπ, να εκτίθεσαι και ας παίρνεις το ρίσκο να γίνεις χίλια κομμάτια..

    Αξίζει?Δεν αξίζει? Αυτό κανείς δε το ξέρει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. the commentator12 Οκτωβρίου 2010 στις 12:28 π.μ.

    suitcase girl, μάλλον είναι πιο έυκολο να το λες παρά να το κάνεις, δεν το έκανα ακόμα και δεν ξέρω αν θα το κάνω αν και βρίσκω πως είναι το σωστό, όσο για κομμάτια που θα χρειαστεί να μαζέψει όποιος πληγωθεί νομίζω πως είναι ένα στάδιο που δεν γλυτώνει κανείς, μια δοκιμασία που σχεδόν την επιθυμώ ώρες ώρες.. Κέβιν στον αν αξίζει ή όχι μάλλον η απάντηση εξαρτάται από το άτομο

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)