χθεσινά

τις τελευταίες μέρες συνδέομαι στο μπλογκ, παρατηρώ.. σκέφτομαι μερικά πράγματα που θα μπορούσα να γράψω αλλά τελικά το αφήνω και δεν γράφω
προχθές δεν θυμάμαι τι ήθελα να πω
αλλά εχθές είχα δύο διαφορετικές σκέψεις
η πρώτη ήταν για μια παρέα παιδιών που έφαγε πόρτα σε ένα μπαρ
καθόμουν στην στάση απέναντι από το μπαρ και παρατηρούσα τους περαστικούς όσο περίμενα για το αστικό, είδα διάφορους να μπαίνουν στο μπαράκι αυτό και μετά παρατήρησα αυτήν την παρέα, 4 άτομα νομίζω πλησίασαν την είσοδο με κάποιον δισταγμό (ή έστω έτσι το ένοιωσα εγώ) και κάτι μου έλεγε θα φάνε πόρτα και όντως έτσι έγινε, αναρωτήθηκα τι τους είπε ο τύπος στην είσοδο που δεν τους άφησε να μπούνε, υποθέτω κάτι του στυλ πως είναι γεμάτο ή κάτι τέτοιο
ένοιωσα κάπως, ακριβώς απέναντι αλλά σαν να βλέπω ταινία, σε εμένα δεν μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο γιατί είμαι αλλού
είμαι πιο πάνω από εσένα, η ελάχιστη εξουσία σου δεν με αγγίζει LOL
μετά έκανα τις συνηθισμένες σκέψεις μου γεμάτες κακία.. (θυμήθηκα και λίγο καιρό πριν όταν και πάλι παρατηρούσα και δεν πατούσε κανείς εκεί μέσα) όταν δεν θα πατάει μύγα εκεί μέσα θα παρακαλάς να μπει κάποιος, όποιοσδήποτε.. αλλά θα είναι αργά, δύο τρεις μήνες το πολύ του δίνω.. ο πορτιέρης δημοσιοσχετίστας ή ότιδηποτε άλλο είναι έγινε ο villain of the day

η επόμενη μου σκέψη ήρθε αργότερα καθώς έβλεπα την ταινία world's greatest dad, κάτι για την ζωή, πόσο μίζερη είναι στην πραγματικότητα, πόσο μόνοι είμαστε, πως δεν υπάρχει κανένανα νόημα και κάτι τέτοια χαρούμενα
προφανώς επηρεάστηκα από την ταινία αλλά δεν μου είναι και άγνωστα τα συναιοθήματα
άρχισα να βλέπω το Sherlock μια παραγωγή του bbc ο sherlock holmes στο modern day London..

έχω ξεμείνει εδώ και δεν ανήκω πουθενά..