σημειώσεις- περιμένοντας

τα παρακάτω τα έγραψα την προηγούμενη βδομάδα στην δουλειά, περιμένοντας να περάσει η ώρα για να μπω, είχα σκοπό να τα περάσω στο μπλογκ εκείνη την νύχτα αλλά προφανώς δεν το έκανα και σήμερα που έχω χρόνο βρήκα την ευκαιρία, λέξεις λέξεις λέξεις
πολλές έχουν χάσει το νόημα τους και άλλες βρήκαν άλλα νοήματα, έτσι είναι τα πράγματα.. (το τελευταίο σχόλιο είναι γενικό και όχι για το κείμενο που θα ακολουθήσει)

έχω μια ώρα μπροστά μου μέχρι να πιάσω δουλειά, ήρθα νωρίτερα για να κάνω παρέα σε Εκείνη, τώρα είναι πάνω και εγώ κάθομαι στα αποδυτήρια, ακούω τραγούδια στο κινητό μου και αποφάσισα να γράψω κάτι, για να περάσει η ώρα αλλά και απλά για να γράψω, πρέπει να γυρίσω ξανά στο "να μην περάσει μέρα που να μην γράψεις μια γραμμή" στον παλιό μου εαυτό, έτσι όπως είναι τα πράγματα το γράψιμο είναι η μόνη μου σύνδεση, η μόνη μου σύνδεση με κάτι άλλο, με το έξω με το διαφορετικό, ακόμα και αν είναι αυτά τα κοινά πράγματα. το γράψιμο ώς πράξη και όχι ως αποτέλεσμα ή δημιουργία. αναρωτιέμαι αν αργότερα θα βγάζω τα γράμματα μου για να τα περάσω στο μπλογκ. χρησιμοποιώ ένα σημειωματάριο της και ένα στυλό της γιατί δεν ήρθα προετοιμασμένος. πρώτα πεθαίνεις από μέσα, νοιώθω κάπως έτσι, έχω παρατήσει τα πάντα και αφέθηκα στην καθημερινότητα μπορεί κάποιος να ρωτήσει πότε έκανες κάτι διαφορετικό; .. σωστά.. αλλά τώρα το νοιώθω πιο έντονα, ίσως γιατί σταμάτησα να έχω όνειρα, η ζωή μου μάλλον δεν θα έχει καμία εξέλιξη.. όσα ήθελα να κάνω μοιάζουν αδύνατα γιατί προέχει το να δουλεύω για να ζήσω, θα είναι για πάντα έτσι; τεσπα δεν μου αρέσει η κατεύθυνση στην οποία οδηγεί το κείμενο αυτό.. dido white flag, φραπές.. φοράω την μπλούζα της δουλειάς, σε λίγο θα είμαι ψητάς. είδα προχθές το πρώτο επεισόδιο του house season 7, ήταν πολύ ευτυχισμένο και χαρούμενο για τα γούστα μου, αναρωτιέμαι τι θα γίνει και θα στραβώσουν ξανά όλα (όπως θα έπρεπε) το τελευταίο επεισόδιο της season 6 έμοιαζε τέλειο, ο house κατεστραμμένος και μόνος έτοιμος να κυλήσει ξανά στα vicodin μέχρι που εμφανίστηκε η cuddy και του είπε πως τον αγαπάει.. happy end??? στο house??? η Κάντι φίλησε το ακρωτηριασμένο μέρος του ποδιού του House, πόσο εύκολο να φιλάς, να αγγίζεις να αγαπάς το τέλειο, και πόσο δύσκολο το ημιτελές το διαφορετικό το άσχημο
το ότι είναι πιο δύσκολο άραγε το κάνει και πιο αληθινό;
σε λίγο πρέπει να ανέβω για δουλειά οπότε κάπου εδώ τελειώνουν οι σημειώσεις, γύρω στις 11 θα είμαι και πάλι ελεύθερος για να κάνω την νυχτερινή μου διαδρομή.. αλλάζει ο καιρός και μου αρέσει :)