Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

i can't sleep alone anymore need someone here with me

all i ever wanted and moooreee my dreams are fighting for, never ending nightmare always there instead of you, never ending nightmare punishing me for the things i do, never ending nightmare no escape this time from you..

διαβάζοντας το ποστ του Κέβιν, και ειδικά το σημείο που λέει πως Εκείνη είναι το τελευταίο πράγμα που θέλει να βλέπει πριν κοιμηθεί και το πρώτο όταν θα ξυπνήσει, σκέφτηκα την δική μου περίπτωση, το έζησα για λίγο καιρό και όντως είναι ωραίο, αλλά μου φαίνεται ακόμα πιο ωραίο, ακόμα πιο σημαντικό αυτό που έζησα μια άλλη νύχτα, πριν να είμαστε ακόμα μαζί, μιλούσαμε στο msn με κάμερα, Εκείνη μάλλον μεθυσμένη, να θέλει να αφήσουμε την κάμερα ανοιχτή όλη νύχτα για να κοιμηθούμε μαζί..
να κοιμάται νωρίτερα από εμένα και εγώ να σκέφτομαι πως θα ήταν αν κοιμόμασταν πραγματικά μαζί καθώς με έπαιρνε ο ύπνος ακούγοντας την βιαστική ανάσα της μέσα από το μαύρο της οθόνης

όλα μοιάζουν να εξασθενούν όταν περάσεις στο μετά
και αυτό που είναι σημαντικό είναι οι ελπίδες που έχεις και τα όνειρα για όσα κάποια μέρα θα γίνουν, μέχρι να φτάσει αυτή η μέρα, μετά δεν ξέρω τι υπάρχει

10 σχόλια:

  1. Μετά αλλάζει η κατάσταση. Αλλάζουν τα δεδομένα, και ασχολείσαι με την επίλυση των "ανώτερων" προβλημάτων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όταν περάσεις στο μετά,σημαίνει ότι κάτι ξεκίνησε.Αυτό δεν είναι καλό;Δεν είναι το επιθυμητό;
    Παρεμπιπτόντως,το τραγούδι αυτό,είναι από τα ωραιότερα που έχω ακούσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @σκεπτικιστής, ποια ανώτερα προβλήματα είναι αυτά;
    @κατερίνα, ναι είναι το επιθυμητό, αλλά γιατί δεν δίνει την ικανοποίηση που περιμένεις; μιλάω πάντα για εμένα φυσικά, μοιάζει η ζωή να είναι πιο αληθινή κατα την αναμονή και όχι την ώρα που φτάνεις, δεν ξέρω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν μπορω να μπω στην ψυχολογια σου, το μονο που καταλαβα ειναι οτι μαλλον ισως ... να κανω και λαθος. δεν εισαι ικανοποιημενος με αυτο που εχεις.
    Επειδη δεν εχω e-mail σου, στειλε στο δικο μου το δικο σου, για να λαβεις προσκληση! σε φιλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δες http://en.wikipedia.org/wiki/File:Maslow%27s_Hierarchy_of_Needs.svg
    Η απάντηση σου στην Κατερίνα δείχνει κάτι πολύ καβαφικό.
    Συμφωνώ με την SirenGirl. Είναι κ'αυτό μια εκδοχή.. (έστω μάλλον μη επιθυμητή)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @siren girl, δεν είμαι ικανοποιημένος με αυτό που έχω αλλά το πρόβλημα είναι δικό μου και όχι Εκείνης, κάτι πάει στραβά με εμένα, σαν να έχω χάσει την δυνατότητα να συνδέομαι με τους ανθρώπους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. επεστρεψα κι εγώ.. απ όσο βλέπω έχουν γίνει αλλαγές, φαινομενικά και αντικειμενικά ευχάριστες.

    παρόλα αυτά commentator, σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί αυτά που περιγράφεις τα νιώθω κι εγώ.

    και για μένα η κατάσταση πριν, είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. όλο το άγχος η ταραχή, ο πανικός, ο πόνος στο στομάχι ή οτιδήποτε βιώνει ο καθένας έιναι τόσο έντονα που μεγενθύνουν τα συναισθήματα εκείνης της εποχής οπότε το ωραίο αλλά ήπιο παρόν που ακολουθεί, σε κάνει να νιώθεις απογοήτευση/κενό. δεν είναι όμως έτσι, είναι μόνο επειδή συγκρίνεις δύο καταστάσεις. όπως το βράδυ το νερό στη θάλλασα μοιάζει πιο ζεστό, ακριβώς επειδή αλλάζουν οι συσχετισμοί ζεστού κρύου που νιώθεις την ημέρα.

    μπορεί πάλι να είχες φτιάξει την δική δου εικόνα και το δικό σου όνειρο στη φαντασία σου πριν συμβεί οτιδήποτε και όπως είναι φυσικό τίποτα δεν είναι ίδιο.

    εκείνο που μπορώ να πω με σιγουρία, είναι ότι αν τα συναισθήματα δεν εκτονωθούν, σε κυνηγάνε για πάντα. σκέφτομαι δηλαδή να είναι κάποιος στην κατάσταση στην οποία αναφέρθηκα πιο πάνω για καιρό. να πλάσει εικόνες στο μυαλό του και να ζει στον πυρετό της όμορφης αβεβαιότητας. όλα είναι μεθυστικά αλλά για κάποιο λόγο δεν εκδηλώνει ποτέ το ενδιαφέρον του στο άλλο άτομο. μετά όλο αυτό θα επανέρχεται κάθε φορά που θα πλησιάζει άλλον, κάθε φορά που θα είναι με άλλον και θα σκέφτεται Εκέινον. το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρει πια αν όλα όσα νιώθει αφορούν το άτομο που σκέφτεται σιωπηλά ή την κατάσταση που το έκανε να νιώσει τόσα.

    οκ μπορεί να ήμουν εκτός θέματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. γεια σου Asseliya, και καλωσήρθες:) δεν θα μπορούσες να είσαι πιο εντός θέματος!
    όλα όσα λες με βρίσκουν σύμφωνω αλλά και πάλι δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται.. ναι είναι δυο ανόμοιες καταστάσεις που δεν θα έπρεπε να συγκρίνω, ναι το μετά φαίνεται λίγο σε σχέση με το πριν, η ένταση ηρεμεί.. αλλά και πάλι αυτό είναι γενικό ή συγκεκριμένο; υπάρχει κανείς που ζει αυτό που έχουμε μάθει να ονομάζουμε έρωτα; ακόμα και αν έχει δίπλα του αυτόν για τον οποίο το νοιώθει; μήπως φοβόμαστε όλοι να παραδεχτούμε πως είναι μια ανύπαρκτη κατάσταση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. αυτό που έχουμε μάθει να ονομάζουμε έρωτα μας διδάχθηκε από τις εικόνες που σχηματίζει ένα βιβλίο ένα ποίημα, μια ταινία, ένα τραγούδι, γενικά οι περιγραφές κάποιου τρίτου. υπάρχει ένα συναίσθημα που ο καθένας αντιλαμβάνεται και το αντιστοιχίζει στην εν λόγω λέξη. δεν είναι όμως το ίδιο για κάθε άνθρωπο.

    όταν σκέφτεσαι το πώς νιώθεις σε μια σχέση, αναπόφευκτα και ακούσια συκρίνεις με πληροφορίες που έχεις λάβει από άλλα άτομα, εμπειρίες που γενικά έχεις. όταν όμως κοιτάμε την δική μας κατάσταση έχουμε την τάση να την υποβιβάζουμε νομίζοντας ότι των αλλονών ή και κατάσταση του δικού μας παρελθόντος έιναι καλύτερη (χιουμαν νειτουρ...).

    θέλω να πω ότι αν δεν σκεφτόσουν τίποτα, όλα θα ήταν τέλεια. το θέμα όμως είναι ότι είναι δύσκολο να το πεύχεις αυτό γιατί απόσο έχω καταλάβει είσαι άτομο που γενικά ψάχνεσαι.

    αυτή η κατάσταση που λες ότι μπορεί να είναι ανύπαρκτη είναι ανύπαρκτη γιατί έιναι απόλυτη και τέλεια. όμως στην πραγματικότητα τίποτα δεν είναι τέλειο, πόσο μάλλον όταν καθένας κάθεται και ψυρίζει καταστάσεις.

    ένας άνθρωπος που είναι ολοκληρωμένος δεν έχει ανάγκη από τίποτα και μόνο τότε μπορεί να βιώσει απόλυτες καταστάσεις έστω κι αν η πραγματικότητα στην οποία ζει είναι χάλια. το πρόβλημα έιναι ότι η ολοκλήρωση είναι ανέφικτη αφού αυτά που κερδίζεις με αυτήν είναι και οι προυποθέσεις της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. σα να διαβαζω τον ολεθριο ερωτα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή