το τελευταίο φως της ζωής μαςμόλις είδα την φώτο σκέφτηκα πως θα μου άρεσε όταν πεθάνω να με έθαβαν σε κάποιο τόσο ωραίο νεκροταφείο
μακάβριο λίγο το θέμα αλλά αληθινό
θα μου άρεσε πραγματικά μια βόλτα στο κοιμητήριο αυτό, ανάμεσα στα δέντρα και στους νεκρούς, ένα παγκάκι και ένα βιβλίο με ιστορίες για πράγματα που έχουν χαθεί από καιρό
η φώτο είναι από αυτό το άρθρο της ανεξάντλητης πηγής
Ωραία φωτογραφία όντως.. Δεν ξέρω γιατί αλλά ανέκαθεν προτιμούσα αυτού του είδους τα νεκροταφεία. Δεν μου αρέσουν τα δικά μας με τα τεράστια μνημεία και τα διάφορα τέλως πάντων..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιό το νόημα; Ο άλλος πέθανε, δε νομίζω να του κάνει διαφορά αν θα έχει μάρμαρο ή αν θα έχει αγάλματα.. Ίσως να ακούγομαι κυνικός ή ωμός αλλά έτσι είναι.. Τώρα τελευταία που έρχομαι αναγκαστικά αντιμέτωπος με αυτό, το φιλοσόφησα το θέμα..
Δεν μου αρέσουν όλες αυτές οι φανφάρες. Θεωρώ ότι οι άλλοι δεν χρειάζονται ένα συγκεκριμένο μέρος για να έρθουν να σε θυμηθούν. Το μέρος αυτό είναι στην καρδιά του καθενός, και αν θες να αφήσεις λουλούδια, μπορείς κάλλιστα να τα βάλεις σε ένα βάζο σκεπτόμενος/η το άτομο που έφυγε..
Εγώ θα ήθελα απλά να με κάψουν, στο κάτω κάτω αργά ή γρήγορα όλοι σκόνη γινόμαστε..
Πολύ κυνικό το ξέρω..
Χαρούμενα ποστ για την αρχή της χρονιάς!Αυτή η αισιοδοξία σου πια έχει ξεπεράσει κάθε όριο!Νομίζω πως θα 'πρεπε να σταματήσεις τα ευδιάθετα ποστ γιατί κάνεις εμάς τους υπόλοιπους να ζηλεύουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήkevin συμφωνώ με αυτά που λες εκτός από το κάψιμο, μου φαίνεται υπερβολικά τεχνητή και εκτός της πραγματικότητας μας αυτός ο τρόπος
ΑπάντησηΔιαγραφήsuitcase girl, ποτέ δεν το είχα σκεφτεί έτσι και ζητώ συγνώμη:Ρ