ακόμα παγιδευμένος στην Ιδέα σου
σαν να είσαι κάπου μακρυά και θα επιστρέψεις

πως μπορώ να κάνω τον εαυτό μου να καταλάβει πως δεν είσαι πια δική μου

πέρασα σήμερα για λίγο από το παλιό μαγαζί, σαν ταξίδι στον χρόνο.. κάποια καινούρια πρόσωπα, κάποια παλιά, τα πράγματα συνεχίζουν και χωρίς εμένα, χωρίς εσένα
δεν ήταν πια δικό μου, όλα ήταν γνώριμα αλλά ένοιωθα την απόσταση
σαν να κοιτούσα μέσα από μια βιτρίνα, ακόμα και τα πρόσωπα
αν λείπει η καθημερινότητα τι μένει; μιας και ήταν το μόνο που πραγματικά μας κρατούσε κοντά, τίποτα μάλλον
οι αναμνήσεις και το στρέβλωμα των συναισθημάτων