Η μαγική ιδιότητα των φωτογραφιών, να αιχμαλωτίζουν την στιγμή.. ποιο άλλο μέσο μπορεί να το κάνει αυτό; κοιτάζω μία φώτο.. φέρνω την ανάμνηση στο μυαλό μου αλλά αμφιβάλλω.. για αυτά που θυμάμαι.. η φωτογραφία όμως είναι μπροστά μου και μου λέει πως έτσι ήταν. έτσι ήταν, εκείνη την στιγμή, τώρα μπορεί όλα να έχουν αλλάξει, ή το έτσι να έχει διαφορετική σημασία για εμένα από ότι για Εκείνη. την κοιτάζω όμως και βλέπω το δικό μου έτσι, μέσα μου για πάντα εκείνη η στιγμή θα είναι αληθινή, φτάνει μόνο να θυμάμαι την περιορισμένη διάρκεια της και ότι μια στιγμή δεν είναι μια ζωή. (παρά τα όσα λέει ό ήρωας των Λευκών Νυχτών) ίσως αν ήμουν και εγώ στην Αγία Πετρούπολη και περπατούσα στις όχθες του Νέβα να είχα αυτήν την εντύπωση και εγώ.. 
είμαι όμως στην Θεσσαλονίκη και δίπλα μου είναι ο Θερμαϊκός, με τα σκουπίδια και τα αποτσίγαρα να επιπλέουν, τίποτα εδώ δεν μπορεί να διαρκέσει παραπάνω από μια στιγμή
και μια άσχετη σκέψη που μπορεί και να έχω γράψει και παλιότερα αλλά who cares.. όταν γράφουμε, δεν γράφουμε για να αποτυπώσουμε τις στιγμές που ζήσαμε αλλά για να τις αλλάξουμε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου