μακάρι να έγραφα περισσότερο τον καιρό που ήμασταν μαζί, να είχα κάτι ακόμα, έχω ανάγκη να διαβάσω μερικές όμορφες στιγμές, αληθινές
είναι περίεργο πόσα πράγματα σκέφτομαι τώρα που την έχασα, πόσα θα μπορούσαμε να κάνουμε και τότε δεν τα σκεφτόμουν, πόσες όμορφες στιγμές δεν έζησα γιατί είχα παραδοθεί στην καθημερινότητα
είναι αληθινό πως όταν χάσεις κάτι όχι μόνο το εκτιμάς αλλά μεταμορφώνεται μέσα σου, γίνεται κάτι άλλο, μαγικό και ιερό
επίσης είναι αληθινό πως ακόμα και με αυτήν την γνώση θα έκανα τα ίδια πράγματα, δεν μπορώ να ζήσω την ζωή στο έπακρο, δεν είμαι φτιαγμένος για αυτό
υπήρξαν κάποιες στιγμές εχθές που μπόρεσα και απομακρύνθηκα, που είδα μια ζωή σχεδόν χωρίς αυτήν
αλλά δεν κράτησε πολύ, τελικά όλα επέστρεψαν σε Εκείνη
απόψε θα κάνω άλλη μια προσπάθεια χωρίς νόημα, χωρίς ελπίδα
θα φάω τα μούτρα μου αλλά δεν πειράζει, μέχρι να το ξεπεράσω το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να την αγαπώ
και μέχρι να το ξεπεράσω δεν έχω επιλογή..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Aχ το ξερω το συναισθημα πολυ πολυ καλα! κι εγω τ' αναζητω τοσο πολυ αυτα.. αλλα δυστιχως εχω την ταση να γραφω κυριως οταν δεν ειμαι καλα.. οποτε.. ουτε εγω εχω γραπτα να γυρισω εκει.. το ιδιο ακριβως νιωθω κι εγω μονο που δεν ξερω αν εχω επιλογη αυτη την φορα...
ΑπάντησηΔιαγραφήθέλουμε και οι δύο να είχαμε γραπτά από τις ευτυχισμένες ημέρες αλλά αναρωτιέμαι τι αληθινά θα μας πρόσφεραν εκτός από περισσότερο πόνο και κόλλημα, θα μπορούσαμε να ταξιδέψουμε και να ζήσουμε για λίγο μέσα τους με γαλήνη; έστω και όσο διαρκεί το διάβασμα ενός ποστ;
ΑπάντησηΔιαγραφή