ξύπνησα σήμερα με διάθεση πολύ χειρότερη από ότι τις άλλες μέρες, τα συναισθήματα πιο έντονα και η πραγματικότητα πολύ επίμονη και αληθινή, σκέφτηκα πως με κούρασε η κατάσταση αυτή, να νοιώθω όπως νοιώθω να την παρακαλάω να με αγαπήσει, να θυμάμαι και να πονάω να σκέφτομαι και να πονάω
και επίσης έπρεπε να την βλέπω και για 8 ώρες στην δουλειά, να μιλάει για άσχετα και να έχει αφήσει πίσω της αυτό που είχαμε λες και έχει τελειώσει εδώ και 100 χρόνια, λες και δεν ήμουν τίποτα
τα πάντα είναι μια πληγή, νόμιζα πως ήμουν αυτός που αγαπούσε λιγότερο σε αυτήν την σχέση αλλά μάλλον έκανα λάθος
πριν μπω για δουλειά άλλαξα την wallpaper στο κινητό μου, έβγαλα την φωτογραφία της και έβαλα ένα δέντρο, αυτό το οποία είχα κάποτε και εδώ μέσα, επέστρεψα στα παλιά σε μια προσπάθεια να πείσω τον εαυτό μου πως τέλειωσε
ακόμα την θέλω, ακόμα την σκέφτομαι αλλά είμαι κάπως πιο έτοιμος να προσπαθήσω να απομακρυνθώ
μπορεί βέβαια να είναι απλά λόγω της ημέρας, θα δείξει..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ειλικρινα δεν ξερω τι ειναι καλυτερο, να εχεις μια επιφανιακη επικοινωνια με καποιον σε φιλικο επιπεδο καθαρα, ή να ειναι ολα δηθεν και αλλος απλος να χρησιμοποιει αυτον που αισθανεται περισσοτερα ; Η απλως να διαγραφονται τα παντα αυτοματα, παντως εμενα μια λοβοτομη καλο θα μου εκανε τωρα
ΑπάντησηΔιαγραφήτο να ξεχάσουμε αυτόματα τα πάντα και να μην πονάμε μοιάζει ιδανικό αλλά είμαι σίγουρος πως αν μας δινόταν η επιλογή δεν θα το αποφασίζαμε, ακόμα και αυτός ο πόνος είναι μια σύνδεση με αυτό που δεν έχουμε, κάτι που μας διαχωρίζει από τους υπόλοιπους, κουράγιο πάντως!
ΑπάντησηΔιαγραφή