το απόγευμα πριν τα Χριστούγεννα

γιατί επιμένω να πιστεύω και να κυνηγάω ένα ψέμα; ξέρω πως κάποια στιγμή θα την ξεχάσω, ξέρω ήδη πως δεν ήταν η κατάλληλη για μένα, αλλά ακόμα μέσα μου υπάρχουν συναισθήματα, μπερδεμένα δεν είναι έρωτας, αγάπη αλλά κάτι είναι
την θέλω κοντά μου, όχι για αυτό που είναι αλλά για αυτό που πίστεψα πως είναι
υπάρχει κάποιο ψέμα που μπορείς να πιστεύεις ακόμα και αν γνωρίζεις πως είναι ψέμα; κάπως πρέπει να λέγεται αυτό
είναι Χριστούγεννα και δεν με νοιάζει, εχθές κάποιος μου είπε πως το μόνο που με ενδιαφέρει είναι εκείνη, είναι αλήθεια, δεν υπάρχει τίποτα άλλο μέσα μου, καμιά σκέψη κανένα ενδιαφέρον
μια εμμονή..
έρχονται στιγμές που θέλω να πέσω όσο πιο χαμηλά γίνεται, να νιώσω αληθινά αυτήν την μοναξιά χωρίς καμιά ψευδαίσθηση, προσπάθησα να στείλω τους δικούς μου στην πόλη μας, για να μείνω μόνος μου, να είμαι μόνος αυτήν την νύχτα που όλοι υποτίθεται πως είναι με αυτούς που αγαπούν
να είμαι όσο πιο μακρυά γίνεται από αυτό που ονειρευόμουν για αυτήν την νύχτα, μια νύχτα μαζί της
θέλω να κάνω τον πόνο μεγαλύτερο
γιατί; δεν ξέρω.. αλλά πιστεύω πως αυτό πρέπει να κάνω
σε λίγο θα την δω, μια ξένη που της μοιάζει