μερικές γελοίες κουβέντες

το παν είναι να ξέρεις τον εαυτό σου και το τι θέλεις στην ζωή σου, να έχεις κάποιους στόχους έστω και αόριστους, εγώ πάει καιρός που έχω χάσει τον εαυτό μου και ακόμα περισσότερος από τότε που είχα στόχους
είχα γράψει κάποτε σε ένα ποστ πως θα ήθελα οι στιγμές να μπορούσαν να σταθούν μόνες τους χωρίς να στηρίζονται σε κάποιες άλλες, χωρίς να οδηγούν σε κάποιες άλλες (ή κάτι τέτοιο τεσπα) αλλά τώρα θα ήθελα να είναι όσο εξαρτημένες γίνεται, να πιάσω την άκρη του νήματος από το τώρα και να πάω προς τα πίσω, να με βρω
υπάρχει ένας φόβος πως ακόμα και αν γινόταν κάτι τέτοιο πάλι θα με έβρισκα χαμένο, υπήρξε ποτέ καμιά εποχή που ήξερα τι ήθελα, που ήθελα κάτι; ή ήμουν πάντα έτσι, σβησμένος; δεν μπορώ να θυμηθώ..
κάποτε υπήρχε ένα μυθικό παρελθόν, κάπου που μπορούσα να κοιτάξω για να βρω κάποια γαλήνη, τώρα είναι πλέον πολύ μακρινό και ξένο, δεν ξέρω που να κοιτάξω, ναι υπάρχει το μέλλον αλλά.. όπως έχω ξαναπεί (ή μπορεί και όχι) δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη πως θα το ζήσω..

είχα ρεπό σήμερα και μετά από πολύ καιρό βρέθηκα με τους φίλους μου, με έκαναν να ξεχαστώ κάπως και με έσπρωξαν στο να Την ξεπεράσω, υποθέτω πως όπως με βοήθησαν στο να μπορέσω να Της εκφράσω τα συναισθήματα μου μπορούν να με βοηθήσουν και στο αντίθετο, για σήμερα δούλεψε και δεν έκανα την προσπάθεια χωρίς νόημα που αναφέρω στο προηγούμενο ποστ, ελπίζω να με βοηθήσει και αύριο..
μια μάχη που θα κερδίσω μέρα με την μέρα
μπήκα στην βιβλιοβάρδια ψάχνοντας για κανένα φτηνό και καλό βιβλίο αλλά δεν πήρα τελικά τίποτα, αν και μου έκανε καλό ακόμα και το βιαστικό ξεφύλλισμα. πρέπει να αναδιοργανωθώ και αν δεν μπορώ να βρω τον παλιό εαυτό μου να φτιάξω έναν καινούριο αν και για να το κάνω αυτό πρέπει να βρω ποια είναι η αλήθεια μου τώρα.. δύσκολο έργο..