Kυριακές

έχω ένα συναίσθημα σήμερα.. κάτι που μου πλακώνει την ψυχή, είναι γνώριμο και το έχουν μάλλον όλοι, ο τίτλος είναι εμπνευσμένος/κλεμμένος (όπως και το ποστ) από το ποστ του Σκεπτικιστή με το ίδιο όνομα, Κυριακές
μπορεί να μην είναι Κυριακή αλλά το συναίσθημα είναι το ίδιο, είχα ρεπό σήμερα, και αυτό το μικρό διάλειμμα από την καθημερινότητα μου, την ρουτίνα της δουλειάς ήταν αρκετό για να με τραβήξει από εκείνον τον κόσμο σε έναν άλλο, δεν έκανα τίποτα σπουδαίο σήμερα, κοιμόμουν και ήμουν στο ίντερνετ αλλά τουλάχιστον δεν ήμουν Εκεί. Ξέφυγα.. και τώρα με έπιασε μελαγχολία για το αύριο που πρέπει και πάλι να επιστρέψω, πραγματικά ξέφυγα.. οι σκέψεις μου δεν ήταν οι συνηθισμένες, οι πράξεις μου δεν ήταν οι συνηθισμένες, ήμουν κάπου καλύτερα
αυτή η μελαγχολία μου θύμισε μια παρόμοια μελαγχολία που με έπιανε στο παρελθόν, τον πρώτο μου χρόνο στο Νησί.
τρίτη γυμνασίου, και δεν ήξερα κανέναν.. οι καθημερινές στο σχολείο ήταν ένα πραγματικό βασανιστήριο και μετά ερχόταν το Σ/Κ.. η όαση.. ο παράδεισος, οι μέρες που μπορούσα να ξεφύγω, μιλούσα και έβλεπα γνωστούς από την Ελλάδα, ήμουν στο ίντερνετ.. έβλεπα τηλεόραση και ήταν σχεδόν σαν να μην ήμουν στην Κύπρο, σαν να είχα δραπετεύσει στην Ελλάδα, ξεχνούσα που βρισκόμουν με τις σκέψεις μου να επιστρέφουν στην αληθινή μου ζωή. και μετά ερχόταν το βράδυ της Κυριακής όπου η Δευτέρα πλησίαζε απειλητικά και μαζί της η επιστροφή στην Κύπρο και την πραγματικότητα. Κυριακές..