ανάμεσα σε ένα ξενοδοχείο και ένα εστιατόριο, τίποτα από αυτά μπορεί να μην υπάρχει σήμερα αλλά κάποτε ήταν εκεί
ένα μικρό καφέ-μπαρ, η μηχανή του καφέ, ο πάγκος, τα ποτήρια
ένα μπολ γεμάτο με μπισκότα κανέλας, ο νες μου σκέτος με λίγο γάλα, το τραπεζάκι στην γωνία δίπλα στο παράθυρο και έξω η παραλία το φθινόπωρο
οι μπόρες που κρατάνε πάντα λίγο και οι στιγμές που νομίζεις πως θα διαρκέσουν για πάντα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Νομίζω ξέρω για ποιά παραλία αναφέρεσαι αλλά δεν ξέρω αν το καφέ-μπάρ υπάρχει ακόμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι σίγουρη σε τι αναφέρεσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει στη μορφή που εσύ θυμάσαι.. τώρα πια υπάρχει μόνο στις αναμνήσεις σου.
όλα υπάρχουν μόνο στις αναμνήσεις μας, τον περισσότερο καιρό εξάλλου ζούμε εκεί, από αυτά που αναφέρω πιο πάνω μόνο η παραλία υπάρχει/υπήρχε πραγματικά, όλα τα υπόλοιπα δεν υπήρξαν ποτέ, παρά μόνο στην φαντασία μου. είναι αναμνήσεις από μια ιστορία
ΑπάντησηΔιαγραφή