ήσουν απέναντι μου, κουρασμένη και γλυκειά, μου μιλούσες για το παρελθόν και το μέλλον
καθόμουν σιωπηλός και σε σκεφτόμουν, σε σκεφτόμουν σαν να ήσουν στην άλλη άκρη της γης ενώ ήσουν στην άλλη άκρη του τραπεζιού
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Γιατί δεν προσπαθείς να γεφυρώσεις την απόσταση;...
ΑπάντησηΔιαγραφή(ο άκυρος με τα άκυρα σχόλια..Μόλις είδα και το 5ο επεισόδιο Λοστ,εξεπλαγην γιατί άρχισε και πάλι να ανάβει το ενδιαφέρον που είχα στην πρώτη και δεύτερη σεζόν!Χάρηκα για να πω την αλήθεια μου!Δεν ξέρω ίσως και να οφείλεται στο ότι πλησιάζει το τέλος και ανυπομονω να δω τι θα γίνει..Όπως και να έχει άρχισα και πάλι μαραθώνιο,ανάμεσα στο διάβασμα φυσικά!!)
ΑπάντησηΔιαγραφήάπλωσε το χερι σου να την αγγίξεις...τι κάθεσαι;;;;αχ άντρες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο κοντά και όμως τόσο μακριά!..
ΑπάντησηΔιαγραφή@Κατερίνα και sognatrice, μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα! Φυσικά δεν ξέρω πως είναι τα πράγματα. Θα περιμένω και εγώ σχόλιο του συγγραφέα.
και εγώ περιμένω σχόλιο του Συγγραφέα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚέβιν, το lighthouse με την σκηνή στον φάρο.. πολύ ωραίο επεισόδιο, καταλαβαίνω γιατί σε έκανε να ενδιαφερθείς ξανά!