αυτό που δεν μου αρέσει στις Αληθινές Ιστορίες είναι ότι γνωρίζουμε το τέλος τους, ξέρουμε πως έχουν τελειώσει και τα πράγματα δεν αλλάζουν
το ίδιο πράγμα άρχισε να με ενοχλεί και στο μπλογκ, είναι ένα ημερολόγιο, οι αληθινές μου ημέρες
νοιώθω να με περιορίζει αυτό το γεγονός, τι μπορώ να γράψω όταν με περιορίζει η πραγματικότητα της ημέρας που πέρασε; όταν ο καθένας γνωρίζει πως ο κεντρικός χαρακτήρας είμαι εγώ; και όλες οι σκέψεις, οι επιθυμίες και τα προβλήματα αφορούν εμένα;
δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε αυτό που θέλω να πω, θα ήθελα να γράφω σαν να μην πρόκειται για μένα
και δεν είναι λύση να γράφω στον τρίτο ενικό:Ρ
ίσως είναι μια μαλακία της στιγμής
μία λύση θα ήταν να ανακαλύψω ένα χειρόγραφο με το ημερολόγιο και τις σκέψεις κάποιου άγνωστου ανθρώπου και να τις αναρτώ και ανάμεσα τους να παρεμβάλω και δικές μου, έτσι κανείς δεν θα μπορούσε να καταλάβει ποιές είναι οι δικές μου και ποιες οι δικές του, κάποτε ίσως να ξεχνούσα και εγώ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
"Πριν κάτι μέρες, μου είχαν μείνει μακαρόνια για μεσημεριανό, αλλά χωρίς σως. Ευτυχώς βρήκα έτοιμη στο ψυγείο και ήταν πολύ καλή! Αλλά πάλι δεν ήταν όπως την σπιτίσια!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίγη φαντασία θέλει..