τεχνικά δεν είναι πρωί αλλά στο εσωτερικό ρολόι μου είναι χαράματα, οπότε the morning post!
όπως πάντα στα πρωινά ποστ βιάζομαι να πάω στην δουλειά και δεν έχω και πολύ χρόνο οπότε πρέπει γρήγορα να σκεφτώ και να γράψω αυτά που θέλω.
το ποστ αυτό κανονικά έπρεπε να είχε ανέβει εχθές αλλά η κατάσταση ήταν κάπως λόγο κούρασης και αϋπνίας, στο τέλος κοιμήθηκα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή σκεπτόμενος αυτά που ήθελα να γράψω, όταν ξύπνησα σε κάποια φάση αναρωτήθηκα γιατί δεν είδα κάποιο σχετικό όνειρο και έκλεισα τον υπολογιστή.
μερικά πράγματα τριγυρίζουν στο μυαλό μου από εχθές, κάτι που πρέπει μάλλον να γίνει αλλά είναι δύσκολο, φυσικά δεν αναφέρομαι σε κάτι σοβαρό αλλά σε Εκείνη, αυτό που πρέπει να γίνει είναι να δοθεί ένα τέλος με κάποιον τρόπο, ή να εκφραστώ η να το ξεχάσω ξεπεράσω και να προχωρήσω στο μέλλον. δεν έφτασα σε αυτό το συμπέρασμα μόνος μου, με βοήθησε και ένας φίλος, εγώ είμαι ικανός να παραμένω στην ίδια μετέωρη κατάσταση επ' άπειρο. αλλά αφήνω πολλά πράγματα πίσω μου και δεν αξίζει, μάλλον είναι κοινό αλλά αυτό το συναίσθημα με έχει ρουφήξει στην δίνη του και όλος ο κόσμος είναι αυτό. έκανα και κάποιες πιο συγκεκριμένες σκέψεις που μάλλον θα αναφέρω στο αποψινό μεταμεσονύχτιο ποστ
εκτός αν γίνει κάτι και πάω να μπεκρουλιάσω, οπότε αναλόγως με την κατάσταση..
to be continued...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
"είμαι ικανός να παραμείνω στην ίδια μετέωρη κατάσταση επ' άπειρο" κι εγώ το ίδιο ξέρω για μένα. πάντως αν αποφάσιζα να βάλω ένα τέλος δε θα προσπαθούσα να το ξεχάσω αλλά θα το άφηνα να γίνει φανερό.
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζω ότι όλη αυτή η μετέωρη κατάσταση στην ουσία δεν είναι στάσιμη αλλά αποτελείται απο συναισθήματα τα οποία προστίθενται συνεχώς και δημιουργούν κάτι που είναι πολύ έντονο. επίσης πιστεύω ότι εκείνη είναι η στιγμή που πια εγώ θα άφηνα να γίνουν φανερά τα συναισθήμτά μου, όχι γιατι χάνω άλλα πράγματα αλλά γιατί αυτή η ένταση θα με έσωζε αν πληγωνώμουν. το βλέπω όπως όταν κάποιος τραυματίζεται κατά τη διάρκεια της άθλησησς. ο οργανισμός λειτουργέι στο μέγιστο και η πληγή δεν πονάει. θα μου πεις πονάει πιο μετά αλλά πιο μετά είναι πιο κοντά στην επούλωση...
δεν τα λέω αυτά σαν συμβουλή, ίσα ίσα, προσωπικά δεν ακούω ποτέ τους άλλους...
εύχομαι να πάνε όλα καλά ό,τι κι αν αποφασίσεις να κάνεις...
Πιστεύω πως το να είσαι μετέωρος είναι ότι πιο δύσκολο. Με τις αποφάσεις μπορεί να κλείνουν κάποιοι κύκλοι και να τελειώνουν κάποιες καταστάσεις αλλά ξεκινούν άλλες. Οι αποφάσεις τείνουν να είναι το αναγκαίο κακό των ζωών μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πάρω ειρωνικά το "φυσικά δεν αναφέρομαι σε κάτι σοβαρό αλλά σε Εκείνη"!
ΑπάντησηΔιαγραφή"αυτό που πρέπει να γίνει είναι να δοθεί ένα τέλος με κάποιον τρόπο, ή να εκφραστώ η να το ξεχάσω ξεπεράσω και να προχωρήσω στο μέλλον". πόσο γνωστό μου φαίνεται! Αυτό σημαίνει, εκτός των συμβουλών που πήρες, ότι και εσύ βαρέθηκες να αιωρήσαι σε μια μέση κατάσταση και κατάλαβες πόσο ανώφελο είναι.
Το πως θα τα κάνεις αυτό εξαρτάται μόνο από σένα, αλλά συμφωνώ απόλυτα με την Asseliya, το να ξεχάσεις ή να αγνοήσεις δε θα κάνει τίποτα.
το "αφήνω πολλά πράγματα πίσω μου και δεν αξίζει" είναι το πρώτο βήμα!