καθόμουν απόψε σε ένα πεζούλι και σε περίμενα, κοίταξα για λίγο το φεγγάρι, δεν είχε πανσέληνο αλλά ήταν όμορφο, θυμήθηκα την νύχτα κάτω από τα αστέρια που ήθελα να ζήσουμε και ποτέ δεν έγινε
σε περίμενα, αλλά ήθελα να μην έρθεις.. καθόμουν εκεί πάνω μόνος απλά για να μην είμαι κοντά σου, να μην σε βλέπω να κάνεις πράγματα που με πληγώνουν, να μην ακούω την σιωπή σου, την σιωπή μου
τα πράγματα τελειώνουν δυό φορές.. θα φύγεις και δεν θα σε ξαναδώ, δεν θέλω να σε ξαναδώ, δεν μπορώ
δεν βλέπω να υπάρχει άλλη λύση για να σε ξεχάσω, ποιες θα είναι οι τελευταίες μας κουβέντες; σ'αγαπώ αλλά δεν σημαίνει τίποτα πια.. σ'αγαπώ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Νομίζω τελικά ότι μετά από έναν χωρισμό η απόσταση και το να μην βλέπεις τον άλλον είναι η μόνη λύση..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι ότι βοηθάει, αλλά έστω στο βάθος χρόνου βοηθάει.. Νομίζω..
Υ.Γ: Επεστρέψε στον χώρο τελικά (λολ δεν άντεξα), δες το προφίλ μου.
*επέστρεψα εννοούσα
ΑπάντησηΔιαγραφή