Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2017

αναρωτιέμαι αν θα δημιουργήσουμε ξανά καινούριες αναμνήσεις, αν σε ξαναδώ και αν μιλήσουμε.. ή για πάντα θα μείνεις μακρυά, προσπαθώ να θυμάμαι την φωνή σου.. τα καταφέρνω με συγκεκριμένες λέξεις, το όνομά μου και κάποιες βλακείες που έλεγες συχνά
εχθές πήγα για πρώτη φορά στο καζίνο και πέρασα από εκείνη την γέφυρα που είχαμε πάει βόλτα μια φορά μετά την δουλειά και σκέφτηκα πως δεν ξαναπήγαμε και πως δεν βγάλαμε τις φώτο που είχαμε πει πως θα βγάλουμε.. πέρασα και από το νοσοκομείο που έκανες την εγχείρηση στο χέρι σου και θυμήθηκα τις επισκέψεις μου εκεί, τις διαδρομές και άλλες μικρές στιγμές εκεί μαζί σου, είναι πολύ δύσκολο..
στο καζίνο πήγα με την αδελφή μου και μια φίλη μου, χάσαμε.. (όπως ήταν αναμενόμενο) είχαμε συγκεκριμένα χρήματα για να παίξουμε οπότε δεν ήταν και τόσο βαριά.. συναντήσαμε μια γιαγιά κοντά στα φρουτάκια που ήταν όσο πιο κοντά μπορεί να είναι μια γιαγιά στο στερεότυπο των γιαγιάδων που παίζουν φρουτάκια, μας είδε εκεί να περιεργαζόμαστε τις μηχανές και μας έπιασε την κουβέντα, μας είπες πως κάθε φορά που έρχεται παίζει πάνω από 600 ευρώ και όταν της είπαμε πως είχαμε από ένα πενηντάρικο γέλασε, μας είπε πως δύσκολα να κερδίσουμε με τόσα λίγα λεφτά, μας έδειξε την αγαπημένη της μηχανή η οποία δίνει λεφτά και μας είπε πως αν βάλουμε και τα 150 ευρώ μαζί ίσως κερδίσουμε κάτι.. δεν το κάναμε.. πρέπει να μας πέρασε για πολύ μικρούς γιατί ανέφερε πως δεν πρέπει να παίζουμε τα λεφτά που μας δίνουν οι γονείς μας αλλά μόνο αυτά που θα παίρνουμε όταν δουλεύουμε :P παίξαμε στην ρουλέτα!! χάσαμε.. κάποια στιγμή ένιωσα πως μπορεί κάποιος να κολλήσει..