Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

Για να μ'αγαπάς



ένα τραγούδι που άκουσα σήμερα!

Κυριακή 24 Απριλίου 2011

θα βρεθεί αργότερα, ίσως (ζύμη cουρού)


οι γιορτές μοιάζουν να έχουν χάσει το νόημα τους, τουλάχιστον το θρησκευτικό
μπορεί μόνο για μένα, τουλάχιστον ήμουν ελεύθερος από τα δεσμά της νηστείας
και ενώ γύρω μου έβλεπα τους άλλους να βασανίζονται νηστεύοντας ακόμα και από το λάδι εγώ έτρωγα ότι μου κατέβαινε στο κεφάλι, σε τέτοιον βαθμό που δεν θυμάμαι να έχω νοιώσει πραγματική πείνα εδώ και καμιά βδομάδα, σε τέτοιον βαθμό που εύχομαι να πεινούσα λίγο παραπάνω για να μπορούσα να απολαύσω λίγο περισσότερο τα φαγητά που τρώω, anw.. απλά ένας πρόλογος (ή ίσως και το κυρίως θέμα, ποιος ξέρει..)

πράγματα που πρόσεξα, τώρα μου ήρθε αυτό..

όταν φοράς γυαλιά και πας να ανοίξεις τον φούρνο τα γυαλιά σου θολώνουν από τους ατμούς..
the same και όταν τρως ζεστή σούπα:Ρ
η φυσιολογική ανθρώπινη αντίδραση όταν σε καίει κάτι (π.χ ένα σκεύος) είναι να το αφήσεις
αν όμως έχεις συνηθίσει στο να καίγεσαι το ξεπερνάς και κάνεις πρώτα αυτό που θέλεις να κάνεις και το αφήνεις μετά, επίσης δεν ουρλιάζεις με το παραμικρό κάψιμο
μέχρι προσφάτως δεν είχα συνειδητοποιήσει κάτι προφανές, πως ξέρω να ψήνω
μπορεί να ψήνω για τρία χρόνια τώρα στην δουλειά, αλλά η σιγουριά και η αυτοπεποίθηση μου επί του θέματος σταματούσε εκεί, όταν ήμουν στο σπίτι και ψήναμε κάτι πάντα θα ρωτούσα κάποιον άλλον, μέχρι προχθές που ήμουν μόνος μου και έψηνα κάτι λουκάνικα και όταν είχαν γίνει τα έβγαλα χωρίς αμφιβολία για το αν ήταν έτοιμα, ήξερα πως ήταν
αυτό που πάντα παραμένει δύσκολο τουλάχιστον για μένα είναι το κοτόπουλο, έψηνα ένα φιλέτο και παρόλο που ήμουν σίγουρος πως ήταν έτοιμο το έκοψα για να το δω από μέσα, και ήταν όντως έτοιμο

προχθές (όλα συμβαίνουν στο προχθές!) έφτιαξα κάτι πιτάκια και καθώς τα έφτιαχνα έβγαλα φωτογραφίες με σκοπό να τις ανεβάσω εδώ και να μοιραστώ τις δημιουργίες μου, δεν το έκανα προχθές αλλά το κάνω σήμερα..
η ζύμη είναι μια ζύμη κουρού τουλάχιστον έτσι λέγεται, αν και είναι διαφορετική από ότι ζύμη κουρού έχω δοκιμάσει στο παρελθόν, και αυτό είναι καλό!
έβαλα μια φώτο πάνω με τα ψημένα πιτάκια, συνεχίζω..
η ζύμη αυτή η επονομαζόμενη κουρού (κουρού2 στο τετράδιο της μαμάς μου) είναι μια ζύμη που μου ξέφευγε και την αναζητούσα από τα παιδικά μου χρόνια
η θεία μου όταν ήμασταν μικροί έφτιαχνε κάτι τυροπιτάκια και λουκανοπιτάκια με τέτοια ζύμη και αυτόν τον τρόπο τυλίγματος σαν κρουασανάκια (οπτικά) αλλά μετά από κάποιο σημείο για κάποιον λόγο σταμάτησε, ίσως έχασε την συνταγή.. κάθε φορά που της έλεγα έλεγε πως την είχε αλλά πάντα έβγαινε κάτι άλλο.. άσε που δεν τα τύλιγε άλλο πια με αυτόν τον τρόπο
μέχρι που μια μέρα στην δουλειά μια κοπέλα έφερε κάτι τυροπιτάκια που ήταν τυλιγμένα έτσι και είπα, μήπως..;;; και ήταν όντως αυτή η ζύμη, η τουλάχιστον έμοιαζε αρκετά
την πήρα λοιπόν και την έδωσα στην μητέρα μου, εκείνη έφτιαξε λουκανοπιτάκια αλλά.. δεν τα τύλιξε έτσι.. μια μικρή απογοήτευση, και επίσης η συνταγή μάλλον θέλει παραπάνω αλάτι από ότι λέει
anw ήμουν μόνος αυτές τις μέρες και είχα χρόνο και είπα να κάνω και εγώ μια προσπάθεια και την έφτιαξα, οι ζύμες είναι περίεργο πράγμα.. μάλλον δύσκολο ειδικά όταν το προσπαθείς για πρώτη φορά αλλά τελικά όλα πήγαν καλά
ακολουθεί η συνταγή.. δεν θέλω να γράψω κουρού αλλά τι να κάνω; ας την πούμε Cουρού
1 κούπα νερό χλιαρό
1 κούπα γάλα
1 κούπα λάδι
1 κουτάλι αλάτι
1 μαγιά
αλεύρι όσο πάρει (ούτε πολύ σκληρή ούτε πολή μαλακή η ζύμη..)

αλάτι πιστεύω πως θέλει πιο πολύ αλλά όποιος την δοκιμάσει ας κάνει μια δόση έτσι και αν δεν του αρέσει την επόμενη φορά βάζει πιο πολύ

για την γέμιση χρησιμοποίησα φιλέτο κοτόπουλο (όχι αυτό στο οποίο αναφέρομαι πιο πάνω)
μπέικον και κόκκινη πιπεριά
και επίσης έκανα και μερικά με λουκάνικο (όχι αυτό στο οποίο αναφέρομαι πιο πάνω:Ρ)


για να βγει το σχήμα έτσι πρέπει να κόψεις το ζυμάρι σε τριγωνάκια βάζεις την γέμιση στην βάση του τριγώνου και τυλίγεις προς την κορυφή
για να φαίνονται πιο ωραία μπορείς να τα αλοίψεις με αυγό πριν το ψήσιμο αλλά εγώ δεν είχα!
αυτά.. μάλλον θα ακολουθήσουν μερικές ακόμα σκέψεις αργότερα αλλά πρέπει να μαγειρέψω.., χρησιμοποίησα το μαγείρεμα σαν διέξοδο και το χρησιμοποιώ ακόμα

Τρίτη 12 Απριλίου 2011