Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

το όνειρο 4

περιληπτικά, περιληπτικά γιατί σε αυτό το όνειρο δεν με νοιάζει τόσο η ιστορία αλλά η κατασκευή του κόσμου, του ονειρικού κόσμου
ήμουνα σε ένα λεωφορείο(τον κτελ υποτίθεται αν και έμοιαζε με αστικό) και πήγαινα στην πόλη μου, και σε κάποια φάση περνάμε την στάση στην οποία φυσιολογικά θα σταματούσε και συνεχίζει, όλοι στο λεωφορείο νοιώσαμε πως κάτι περίεργο συνέβαινε, μετά από λίγο ένας τύπος με ένα καφέ μακρύ παλτό βγάζει ένα τουφέκι και πάει να πυροβολήσει μέσα στο λεωφορείο, πριν κάνει όμως ότιδήποτε μια γυναίκα βγάζει ένα πιστόλι και τον σκοτώνει( ήταν μυστική αστυνομικός) τότε όλοι καταλαβαίνουμε πια πως κάτι δεν πάει καλά και όπως πλησιάζουμε μέσα στην πολη βλέπουμε άντρες με μαύρα και όπλα να κρατάνε ομήρους να έχουν σκοτώσει κάποιους και μαθαίνουμε πως για κάποιον λόγο που δεν είναι ξεκάθαρος, κάποια πήρανε τα όπλα και σκοτώνουν τους άλλους, κάποιος λόγος υπάρχει αλλά δεν τον γνωρίζω, παίρνω τηλ την μητέρα μου να δω αν είναι καλά και είναι μια χαρά και δεν έχει ιδέα από το τι γίνεται, το λεωφορείο συνεχίζει την διαδρομή του και ξαναπερνάει από την στάση που έχασε την πρώτη φορά εγώ κατεβαίνω και κοιτάω προς το σπίτι να δω αν είναι κανείς ή αν έχουν φύγει όλοι, δεν βλέπω κανένα αυτοκίνητο που σημαίνει πως έχουν φύγει, και όταν είμαι έτοιμος να ξαναμπώ στο λεωφορείο βλέπω ένα κόκκινο αμάξει να πλησιάζει, δεν μπορώ να διακρίνω αν είναι οι δικοί μου , αλλά όσο πλησιάζει βλέπω από το παράθυρο πως είναι ο ξάδελφος μου και έτσι πηγαίνω εκεί, όταν πλησιάζω το αμάξι έχει γίνει κάμπριο και είναι όλοι εκεί.. συν ένα ανύπαρκτο μωρό, που μαθαίνω πως είναι ξαδέλφη μου! (το οποίο είχαν στο πορτμπαγκάζ αλλά το έβγαλαν όταν πήγα)
όχι και πολύ περιλητπικά αν το διαβάσει κανείς, αλλά τι να άφηνα απέξω; (αν και άφησα διάφορα) anw anw.. αυτό που μου έκανε εντύπωση, ήταν το αμάξι που στην αρχή ήταν ένα σκοτεινό κόκκινο κλειστό αυτοκίνητο και μετά μετατράπηκε σε ένα ανοιχτόχρωμο κάμπριο, μου φαίνεται πως η αλλαγή εξυπηρετεί την πορεία της ιστορίας, στην αρχή όταν το είδα έπρεπε να είναι έτσι γιατί εγώ έπρεπε να δυσκολευτώ να δω αν είναι οι δικοί μου μέσα ή τίποτα άλλοι, και την δεύτερη φορά που το πλησίασα μετατράπηκε γιατί ήταν ο μόνος τρόπος να μπω και εγώ μέσα, ήμασταν ήδη πολλοί.. και αυτό με οδηγεί στην επόμενη σκέψη ή ερώτηση, τα όνειρα τα δημιουργεί ο εγκέφαλος σε real time ή είναι ήδη προκατασκευασμένα πριν αρχίσουμε εμείς να τα βλέπουμε; μάλλον το πρώτο γιατί φαίνεται να αλλάζει το περιβάλλον ανάλογα με το τι κάνουμε και το τι νοιώθουμε αλλά και πάλι όλα όσα μπορούμε να κάνουμε ή να νοιώσουμε πρέπει να είναι γνωστά στον εγκέφαλο μας.. θα πάω να κάνω μια έρευνα στην ανεξάντλητη πηγή! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου