τις τελευταίες μέρες έπεσαν στα χέρια μου δύο βιβλία για τον Μεσαίωνα, το η καθημερινή ζωή στο μεσαίωνα της Μάρτζορι Ρόουλιν και το οι διανοούμενοι στο μεσαίωνα του Ζακ Λε Γκοφ, πολύ ενδιαφέροντα και τα δύο! ξαναθυμήθηκα το ενδιαφέρον μου για την εποχή αυτή.. όπως πάντα κάποιες σκέψεις γεννήθηκαν στο μυαλό μου, μάλλον άσχετες από αυτές που οι συγγραφείς ήλπιζαν πως θα γεννηθούν στους αναγνώστες τους:Ρ
με συναρπάζει πάντα η σκέψη πως όλα ήταν πιθανά, κόσμοι ακόμα να ανακαλυφθούν αληθινοί και μη
μύθοι που περνιούνταν για αλήθειες και το αντίστροφο, οι συλλογές των γνώσεων, τα μοναστήρια με τις βιβλιοθήκες τους και τα ιερά κειμήλια τους (τα περισσότερα πλαστά) οι βασιλείς με τις αυλές τους, οι προσκυνητές των Αγίων Τόπων (το υπερπόντιο βασίλειο αν θυμάμαι καλά), τα Ζωολόγια με τις φανταστικές τους περιγραφές και τα βοτανολόγια με τις λιγότερο φανταστικές
εκτός ίσως από αυτή του Μανδραγόρα!
οι σκοτεινοί μελετητές και οι αλχημιστές, οι ιππότες που έπρεπε να συγκριθούν με το αιώνιο πρότυπο τους, τα τάγματα των μοναχών και οι διαφωνίες στα πανεπιστήμια.. η φιλοσοφία και η θεολογία
δεν είναι φυσικά αυτές οι σκέψεις που αναφέρω πιο πάνω:Ρ
μου ήρθαν εικόνες στο μυαλό, εικόνες εμπνευσμένες από λέξεις για να καταλήξουν άλλες λέξεις..
παλιά κομμάτια για να φτιάξουν ένα νέο σύνολο
ο σοφός που έμαθε τις ξεχασμένες γνώσεις από βιβλία Σαρακηνών στην Ισπανία
ένα χρυσό κεφάλι που μέσα του έχει παγιδευμένο έναν δαίμονα και βοηθάει τον ιδιοκτήτη του με διάφορους τρόπους
μια πριγκίπισσα που βλέπει τον έξω κόσμο μέσω της αντανάκλασης ενός καθρέφτη
ένας χάρτης του κόσμου χαραγμένος σε ασήμι που συνεχώς συμπληρώνεται από πληροφορίες που φέρνουν οι ταξιδευτές στον ιδιοκτήτη του και αυτός τον ενημερώνει μόνο όταν η πληροφορία επιβεβαιώνεται από διαφορετικές πηγές
ο διάβολος που κατεβαίνει σε έναν μικρογράφο και του ζητάει να τον παρουσιάσει σαν έναν νέο και όμορφο άνδρα αντί για την πραγματική του εμφάνιση
ένας μοναχός που πουλάει την ψυχή του στον διάβολο για να αποκτήσει όλη την γνώση του κόσμου και γράφει ένα τεράστιο βιβλίο σε μία μόνο νύχτα
μία γυναίκα που προσφέρει την πλεξούδα της στην παναγία για να ξαναβρεί το φως της και όταν το κάνει εύχεται να είχε και πάλι τα μαλλιά της και την ίδια στιγμή ξανατυφλώνεται
με συναρπάζει πάντα η σκέψη πως όλα ήταν πιθανά, κόσμοι ακόμα να ανακαλυφθούν αληθινοί και μη
μύθοι που περνιούνταν για αλήθειες και το αντίστροφο, οι συλλογές των γνώσεων, τα μοναστήρια με τις βιβλιοθήκες τους και τα ιερά κειμήλια τους (τα περισσότερα πλαστά) οι βασιλείς με τις αυλές τους, οι προσκυνητές των Αγίων Τόπων (το υπερπόντιο βασίλειο αν θυμάμαι καλά), τα Ζωολόγια με τις φανταστικές τους περιγραφές και τα βοτανολόγια με τις λιγότερο φανταστικές
εκτός ίσως από αυτή του Μανδραγόρα!
δεν είναι φυσικά αυτές οι σκέψεις που αναφέρω πιο πάνω:Ρ
μου ήρθαν εικόνες στο μυαλό, εικόνες εμπνευσμένες από λέξεις για να καταλήξουν άλλες λέξεις..
παλιά κομμάτια για να φτιάξουν ένα νέο σύνολο
ο σοφός που έμαθε τις ξεχασμένες γνώσεις από βιβλία Σαρακηνών στην Ισπανία
ένα χρυσό κεφάλι που μέσα του έχει παγιδευμένο έναν δαίμονα και βοηθάει τον ιδιοκτήτη του με διάφορους τρόπους
μια πριγκίπισσα που βλέπει τον έξω κόσμο μέσω της αντανάκλασης ενός καθρέφτη
ένας χάρτης του κόσμου χαραγμένος σε ασήμι που συνεχώς συμπληρώνεται από πληροφορίες που φέρνουν οι ταξιδευτές στον ιδιοκτήτη του και αυτός τον ενημερώνει μόνο όταν η πληροφορία επιβεβαιώνεται από διαφορετικές πηγές
ο διάβολος που κατεβαίνει σε έναν μικρογράφο και του ζητάει να τον παρουσιάσει σαν έναν νέο και όμορφο άνδρα αντί για την πραγματική του εμφάνιση
ένας μοναχός που πουλάει την ψυχή του στον διάβολο για να αποκτήσει όλη την γνώση του κόσμου και γράφει ένα τεράστιο βιβλίο σε μία μόνο νύχτα
μία γυναίκα που προσφέρει την πλεξούδα της στην παναγία για να ξαναβρεί το φως της και όταν το κάνει εύχεται να είχε και πάλι τα μαλλιά της και την ίδια στιγμή ξανατυφλώνεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου