πέρασε μια παλιά φίλη από το μαγαζί, τόσο παλιά που κάθε φορά που έλεγα το όνομα της εντυπωσιαζόμουν με το πόσο πολύ το είχα ξεσυνηθίσει και εντυπωσιαζόμουν επίσης από το πως μπορούσα να το λέω χωρίς να κάνω κάποιο λάθος και να λέω πχ κανένα κοντινό με αυτό όνομα..
οκ δεν είμαστε φίλοι πλέον αν ήμασταν και ποτέ, αλλά μέσα στην λίγη ώρα που μιλήσαμε μπορούσα να δω ποιά ήταν αυτά τα πράγματα που κάποτε την έκαναν τόσο συμπαθητική
πόσο περίεργο ήταν.. είχε βγει από το παρελθόν, ήταν μάρτυρας μιας εποχής, μιας αγαπημένης μου εποχής, ενός εαυτού μου με τον οποίο είχε περισσότερη επαφή εκείνη τώρα παρά εγώ
