το πεζοδρόμιο ήταν σπασμένο, και προσπαθούσα να βάλω τρία κομμάτια του στην σειρά με την άκρη του παπουτσιού μου, βαριόμουνα.. κάποιος μου έλεγε, για το πως η υπέρτατη ελευθερία είναι να σταματήσεις τις σκέψεις σου από το να σχολιάζουν ακατάπαυστα το περιβάλλον, και να καταλάβεις πως δεν είσαι σημαντικός σε αυτόν τον κόσμο, ήμουν αντίθετος αλλά μετά από αρκετές προσπάθειες κατάλαβα πως δεν ήθελε διάλογο αλλά απλά να κάνει τον μονόλογο του και έτσι άκουγα βάζοντας σε τάξη τα σπασμένα κομμάτια του πεζοδρομίου, πάντως φυσούσε και ήταν ωραία
απέναντι μου και μέσα από μια τζαμαρία είδα την ομορφότερη κοπέλα όλου του κόσμου!