η πρώτη μέρα του φθινοπώρου

η πρώτη μέρα του φθινοπώρου, μοιάζει με τίτλο σχολικής έκθεσης:Ρ
καθόμουν σε ένα τραπεζάκι έξω από το μαγαζί, το πρωί λίγο πριν ανοίξουμε με ένα παιδάκι γείτονα και ανέφερε πως σήμερα ήτανε η φθινοπωρινή ισημερία, δεν είχα σκεφτεί πως μπήκε το φθινόπωρο, παρόλες τις βροχές των προηγούμενων ημερών, και την ώρα που καθόμασταν και συζητούσαμε για τις ισημερίες φυσούσε και τα φύλλα έπεφταν από τα δέντρα και εγώ έπρεπε να σκουπίσω ξανά το πεζοδρόμια το οποίο είχε γίνει και πάλι χάλια..
και στην διάρκεια της μέρας περισσότερος κόσμος ήθελε να καθήσει μέσα και όχι έξω...
και όταν έφευγα από την δουλειά, φυσούσε και ένιωσα για πρώτη φορά κάπως να κρυώνω και μου άρεσε η αίσθηση, η σκέψη πως η ενοχλητική ζέστη επιτέλους θα υποχωρήσει και πως ο νες θα αντικαταστήσει τον φραπέ..
ένιωσα προς μεγάλη μου έκπληξη μια ηρεμία μέσα μου, η ηρεμία δεν οφειλόταν αποκλειστικά στον καιρό αλλά συνέβαλε και αυτό, μια ηρεμία γενικα για τα πράγματα στην ζωή μου που μοιάζουν να μπαίνουν σε μια σειρά, έκπληξη γιατί δεν με έχω συνηθίσει να έχω ευχάριστα συναισθήματα:Ρ 
και όταν ήρθα σπίτι το google μου είπε πως ήταν η πρώτη μέρα του φθινοπώρου και είπα ευκαιρία να ψάξω μια όμορφη φθινοπωρινή εικόνα να βάλω στο μπλογκ..

αυτές οι φώτο (αυτού του είδους οι φώτο) για κάποιον λόγο μου θυμίζουν την πρώτη μου επαφή με τον θαυμαστό κόσμο του ίντερνετ τέλη 90 αρχές 2000..
πόσα όμορφα χρώματα,τα δικά μου φθινόπωρα τα θυμάμαι πάντα πιο γκρίζα και μουντά, υγρά..
αυτά.. κάποτε είχα δει μια μικρή αλεπού αν και μπορεί να μην ήταν φθινόπωρο, έχει περάσει καιρός αλλά το θυμήθηκα γιατί ψάχνοντας για φώτο είδα μια με μια μικρή αλεπού, γιατί άραγε όλα τα baby animals είναι πιο χαριτωμένα από τις μεγάλες εκδοχές τους; είναι άραγε μόνο επείδή είναι πιο μικρά σε μέγεθος;