σκόρπιες σκέψεις

το πρωί για κάποιον λόγο με έπιασε μια νοσταλγία για το Νησί, να μπορούσα να το επισκεφθώ για κάποιες ημέρες, έφτιαξα μια λίστα στο μυαλό μου με μέρη που θα ήθελα να επισκεφθώ, δρόμους να περπατήσω και μαγαζιά να δω, περιέργως οι άνθρωποι είχαν μπει σε δεύτερη μοίρα
μετά σκέφτηκα πως όπως πάντα θα κυνηγούσα κάτι ανέφικτο, η πηγή της διαρκούς μη ευτυχίας, το να ικανοποιήσω τώρα τις επιθυμίες του τότε, ίσως μου αρκούσε ακόμα και να τις ξανανιώσω, ποιος ξέρει
αργότερα πέρασε από το μαγαζί ένας φοιτητής από την Κύπρο και του ανέφερα την επιθυμία μου να επισκεφτώ κάποια στιγμή το Νησί, τυχαίες εξομολογήσεις σε ψιλοάγνωστους :Ρ υπήρξε μια σύνδεση όμως..

οι κενές γραμμές υπάρχουν για να δηλώσουν πως είναι άσχετα τα κείμενα μεταξύ τους...
οι θολές γραμμές και οι μουτζούρες που σχηματίζονται στο χαρτί όταν βρέχεται το μελάνι και διαχέεται στην σελίδα (στιγματίζοντας κομμάτια που δεν ήταν δικά του, σχεδόν μεταφυσικό.. όπως και η εμμονή μου με τις τελείες...)

η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού, από τις αγαπημένες μου ταινίες, την θυμήθηκα σήμερα τυχαία και βρήκα μια πολύ όμορφη φώτο!

η μόνη ταινία που παίζει ο Τζίμ Κάρευ και μου αρέσει..

η διάθεση μου είναι για κάποιον λόγο βαριά σήμερα..

ξεκίνησα προχθές να διαβάζω τον Ηλίθιο, το ορίτζιναλ αντίτυπο μου το έχω ακόμα σε κάποιο από τα κουτιά της μετακόμισης και άρχισα να διαβάζω ένα που έδινε μια εφημερίδα αυτές τις μέρες, η μετάφραση δεν μου άρεσε καθόλου, είχε πολλά ορθογραφικά λάθη και έμοιαζαν να λείπουν λέξεις προτάσεις.. έπιανα τον εαυτό μου να διαβάζω και να προσπαθώ να θυμηθώ την αρχική μετάφραση, και κάθε τόσο έλεγα, εδώ έλεγε κάτι άλλο, εδώ λείπει αυτό, εκεί θα έπρεπε να πει εκείνο..
έλειπε κάθε ποίηση.. και έχουν ένα κόλλημα να γράφουν το εδώ με άλφα γιώτα, αιδώ..
κάτι που μου έκανε εντύπωση στην φετινή ανάγνωσή μου είναι ότι έβρισκα σκορπισμένα σε διάφορους χαρακτήρες και τις συμπεριφορές τους (ακόμα και στα λόγια τους) τον εαυτό μου

χάθηκα για λίγο σε κάτι σελίδες περί μετάφρασης.. anw.. αυτά!