τώρα τελευταία πιάνω τον εαυτό μου να παιδεύεται και να παγιδεύεται από δικές μου αυθαίρετες προθεσμίες ή στόχους, στην αρχή με έκανε και ένιωθα καλά γιατί έλεγα, πρέπει να κάνουμε αυτό, πρέπει να κάνουμε εκείνο και όλα θα πάνε καλά, αν μέχρι τότε έχουμε κάνει αυτό τότε πρέπει να κάνουμε και εκείνο για να προχωρήσουμε, με έκανε και ένιωθα καλά γιατί κατά κάποιον τρόπο έβαζα σε μια σειρά το μέλλον, έφτιαχνα μια εικόνα για το πως πρέπει να είναι τα πράγματα και μπορούσα να ακολουθήσω μια πορεία. αλλά τώρα νιώθω να πιέζομαι και βλέπω να απογοητεύομαι στην πορεία γιατί οι στόχοι μου (τοποθετημένοι σε μια από τις σπάνιες περιόδους αισιοδοξίας μου) είναι μάλλον υπέρμετροι..
δεν ξέρω αν θα τους πιάσω η όχι αλλά με πιέζουν, δεν θα είμαι ποτέ ευχαριστημένος, από την άλλη το να επαναπαύεσαι είναι το χειρότερο, τπτ δεν προχωράει αν δεν το πιέσεις αν δεν το σπρώξεις, ίσως αυτοί οι στόχοι να είναι το χέρι που θα με τραβάει προς τα μπρος από τα μαλλιά ή ίσως καταστραφούν όλα και τελειώσουμε :Ρ
σήμερα το πρωί γύρω στις έξι και μισή βγήκα για περπάτημα, ήταν πολύ ωραία είχε ελάχιστο κόσμο, δεν είχε ζέστη αν και είχε υγρασία.. παρατηρούσα διάφορα μαγαζιά που ετοιμαζόντουσα να ανοίξουν, πρωινές παραδόσεις των προμηθευτών, οι πρώτοι καφέδες, κάτι συνεργεία του δήμου που καθάριζαν, έφτασα στον λευκό πύργο και περπάτησα από την παραλία προς την αριστοτέλους
ήμουν από την απέναντι πλευρά της παραλίας, το μικέλ μόνο ήταν ανοιχτό και κάθονταν κάτι γιαγιάδες και κανα δυο ακόμα που δεν θυμάμαι τα ονόματα τους, το πεζοδρόμιο ήταν βρεγμένο σε μεγάλο μέρος τους από κάτι συνεργεία καθαρισμού πολυκατοικιών, η όλη ατμόσφαιρα μου θύμισε την κύπρο και συγκεκριμένα όταν σχολούσα τα πρωινά από το ξενοδοχείο (η βάρδια τελείωνε στις 7) την διαδρομή μέχρι να πάω στο σπίτι, πάντα σταματούσα σε έναν συγκεκριμένο φούρνο και έπαιρνα διάφορα σφολιατοειδή.. ακόμα δεν έχω καταφέρει να επιστρέψω και έχουν περάσει 11 (!!!!) χρόνια..
έχει αρχίσει να γίνεται πολύ μεγάλο το ποστ και πρέπει να το κλείνω σιγά σιγά..
κάτι που μου άρεσε σε αυτές τις διακοπές είναι ότι κατέβασα διάφορα ebooks και το έριξα στο διάβασμα, Μπόρχες, Εκο, βιογραφίες, βιβλία για επιχειρήσεις και διάφορα κομικς! έχω ανοίξει και ένα αρχείο που κρατάω τις σημειώσεις μου με όσα μου κάνουν εντύπωση και με ιδέες που μου έρχονται.. ελπίζω να βάλω κάτι από όλα αυτά σε εφαρμογή! (τα τελευταία χρόνια σαν να έχει αλλάξει κάπως ο τρόπος που προσεγγίζω τα πράγματα και θέλω όλα να οδηγούν κάπου, να υπάρχει ένα απτό αποτέλεσμα, να μην χάνω χρόνο σε καταστάσεις και ιδέες που δεν θα οδηγήσουν πουθενά)
δεν ξέρω αν θα τους πιάσω η όχι αλλά με πιέζουν, δεν θα είμαι ποτέ ευχαριστημένος, από την άλλη το να επαναπαύεσαι είναι το χειρότερο, τπτ δεν προχωράει αν δεν το πιέσεις αν δεν το σπρώξεις, ίσως αυτοί οι στόχοι να είναι το χέρι που θα με τραβάει προς τα μπρος από τα μαλλιά ή ίσως καταστραφούν όλα και τελειώσουμε :Ρ
σήμερα το πρωί γύρω στις έξι και μισή βγήκα για περπάτημα, ήταν πολύ ωραία είχε ελάχιστο κόσμο, δεν είχε ζέστη αν και είχε υγρασία.. παρατηρούσα διάφορα μαγαζιά που ετοιμαζόντουσα να ανοίξουν, πρωινές παραδόσεις των προμηθευτών, οι πρώτοι καφέδες, κάτι συνεργεία του δήμου που καθάριζαν, έφτασα στον λευκό πύργο και περπάτησα από την παραλία προς την αριστοτέλους
ήμουν από την απέναντι πλευρά της παραλίας, το μικέλ μόνο ήταν ανοιχτό και κάθονταν κάτι γιαγιάδες και κανα δυο ακόμα που δεν θυμάμαι τα ονόματα τους, το πεζοδρόμιο ήταν βρεγμένο σε μεγάλο μέρος τους από κάτι συνεργεία καθαρισμού πολυκατοικιών, η όλη ατμόσφαιρα μου θύμισε την κύπρο και συγκεκριμένα όταν σχολούσα τα πρωινά από το ξενοδοχείο (η βάρδια τελείωνε στις 7) την διαδρομή μέχρι να πάω στο σπίτι, πάντα σταματούσα σε έναν συγκεκριμένο φούρνο και έπαιρνα διάφορα σφολιατοειδή.. ακόμα δεν έχω καταφέρει να επιστρέψω και έχουν περάσει 11 (!!!!) χρόνια..
έχει αρχίσει να γίνεται πολύ μεγάλο το ποστ και πρέπει να το κλείνω σιγά σιγά..
κάτι που μου άρεσε σε αυτές τις διακοπές είναι ότι κατέβασα διάφορα ebooks και το έριξα στο διάβασμα, Μπόρχες, Εκο, βιογραφίες, βιβλία για επιχειρήσεις και διάφορα κομικς! έχω ανοίξει και ένα αρχείο που κρατάω τις σημειώσεις μου με όσα μου κάνουν εντύπωση και με ιδέες που μου έρχονται.. ελπίζω να βάλω κάτι από όλα αυτά σε εφαρμογή! (τα τελευταία χρόνια σαν να έχει αλλάξει κάπως ο τρόπος που προσεγγίζω τα πράγματα και θέλω όλα να οδηγούν κάπου, να υπάρχει ένα απτό αποτέλεσμα, να μην χάνω χρόνο σε καταστάσεις και ιδέες που δεν θα οδηγήσουν πουθενά)
