το λαμπρότερο αστέρι του νυχτερινού ουρανού

εχθές πέρασες από την δουλειά και επειδή τέλειωσα νωρίς πήγαμε βόλτα, δεν σε περίμενα και ήταν πολύ ευχάριστο έτσι που σε είδα ξαφνικά :) κατεβήκαμε στην παραλία και έβγαλα μερικές πολύ όμορφες φωτογραφίες, όμορφες όχι γιατί έκανα κάτι ιδιαίτερο απλά επειδή ήταν όμορφος ο ορίζοντας, ο νυχτερινός ουρανός και η θάλασσα
λίγο πριν φτάσουμε στην παραλία συνειδητοποίησα πως σαν να βιαζόμουν (λες και έπρεπε να φτάσουμε κάπου) και περπατούσα σχεδόν μηχανικά, και σου ζήτησα να προχωρήσουμε λίγο πιο σιγά για να απολαύσουμε περισσότερο την διαδρομή, περπατήσαμε μέχρι τον λευκό πύργο περίπου και μετά ανεβήκαμε προς τα πάνω πήγαμε σε ένα καινούριο σχετικά μαγαζί για να δοκιμάσουμε το φαγητό, ήταν ωραία, δεν είχαμε ξαναπάει ποτέ για φαγητό οι δυο μας, βγάλαμε τις απαραίτητες φώτο τα πιάτα και μετά τα εγχειρίσαμε και τα αναλύσαμε, λέγαμε χαζομάρες και γελούσαμε, σκεφτόμουν πόσο εκείνες οι στιγμές έμοιαζαν με ένα ραντεβού και ας μην ήταν, ήσουν πανέμορφη και γλυκειά, φύγαμε από εκεί και συνεχίσαμε για λίγο ακόμα την βόλτα μας, όταν ήρθε η ώρα να χωριστούμε δεν ήθελα τίποτε άλλο, φοβόμουν πως η καλή μου τύχη δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί για πολύ ακόμα και ίσως αν πηγαίναμε για ποτό κάτι θα γινόταν και θα στράβωναν όλα..
χωριστήκαμε λοιπόν.. και οι νύχτες μας συνεχίστηκαν για τον καθένα διαφορετικά, όταν τελικά πήρα τον δρόμο για τον σπίτι σκεφτόμουν το πως περάσαμε, διάφορες μικρές στιγμές και χαζογελούσα..
διαφωνούσαμε για το ποιο ήταν ένα αστέρι, εγώ έλεγα πως ήταν η Αφροδίτη και εσύ έλεγες πως ήταν το αστέρι του Βορρά δεν ξέρω αν ήμουν σωστός πάντως εσύ ήσουν λάθος σίγουρα..
άρχισα πάλι να σκέφτομαι μήπως να τα ρισκάρω όλα και να σου μιλήσω και να τελειώνουμε;