σήμερα είμαι κουρασμένος.. κλείσαμε νωρίτερα από το κανονικό.. πήγα μια βόλτα με μια φίλη και γύρισα σπίτι, δεν ήθελα να πάω βόλτα αλλά πήγα, ίσως απλά για να πω πως έκανα κάτι και δεν γύρισα αμέσως στο σπίτι, ήταν σχεδόν όλη η βόλτα διαδικαστική, ακόμα και το μέρος που πήγαμε για καφέ, εκεί που πάμε σχεδόν πάντα, στην επιστροφή όμως θυμήθηκε η φίλη μια ιστορία μας από το παρελθόν και σαν όλα να μπήκανε στην θέση τους, νόμιζα πως δεν θα θυμόταν κάτι τέτοιο και εγώ ο ίδιος το είχα ξεχάσει μέχρι που μου το θύμησε, ήταν μια αστεία επιστροφή μας με το λεωφορείο από την δουλειά, μια όμορφη στιγμή γεμάτη οικειότητα.. έχουν περάσει σχεδόν 7 χρόνια από τότε.. συνήθως βλέπω εκείνη την εποχή σαν να είμασταν άλλοι, αλλά σήμερα θυμήθηκα πως είμαστε εμείς
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
μα θα σκάσω μ' αυτό το μαγαζί, κλείνει τέτοια ώρα που μπορείς να πας για καφέ μετά; Γρίφος, κυρίες και κύριοι, ο ορισμός. ("Ο ορισμός του πέναλτι, κυρία μου", αχ κάνω περίεργους συνειρμούς κομμεντέιτόρ μου)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ωραία να θυμάται κάποιος πράγματα που δεν περιμέναμε να μείνουν στη μνήμη :)
ναι είναι πολύ ωραία :) ειδικά όταν δεν είναι κάτι που θεωρείς εσύ σημαντικό.. δείχνει τις διαφορές στο πως βλέπουν και αισθάνονται τα πράγματα οι άνθρωποι, τι μπορεί να κρατήσει ο άλλος στο μυαλό του από κάτι κοινό σας, το μαγαζί κάποιες φορές κλείνει νωρίς και μου το επιτρέπει αλλά συνήθως όχι ;)
Διαγραφήτυχερος εισαι commentator κ πλουσιος απ'αυτα που διαβαζω.παντα συμβαινουν ωραια πραγματα οταν εισαι με φιλους :)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλωσήρθες :) ισχύει αυτό που λες!
Διαγραφή