αλλαντίν

προσπαθώ να μην αφήσω το τώρα να επηρεάσει το τότε, δεν ξέρω αν τα καταφέρνω, η στάση σου τώρα με κάνει να αμφισβητώ όλες τις προηγούμενες στιγμές και το κατά πόσο ήταν αληθινές, πέρασε ένα παιδί σήμερα από το μαγαζί που δούλευε στο μαγαζί που πήγαμε στα γενέθλιά μου, με έκανε να σκεφτώ εκείνη την μέρα και αναπόφευκτα να την συγκρίνω με το σήμερα, πόση απόσταση.. και έχουν περάσει μόνο 3 μήνες, έχω πάρει μαζί μου στην δουλειά και διαβάζω τα απογεύματα το μαγικό δέρμα, είχα μια πολύ έντονη επιθυμία να το διαβάσω, γύριζε πολύ καιρό στο μυαλό μου (πρέπει να περιγράψω μια φορά την μέρα που πήγα και το αγόρασα, ήταν μουντή βροχερή και καταθλιπτική λες και ο καιρός αντανακλούσε την διάθεσή μου) μια φορά που μιλούσαμε για βιβλία και ήθελα να σου πάρω ένα σου είχα πει να σου έπαιρνα αυτό και με ρώτησες την υπόθεση και όταν σου είπα τα ισοπέδωσες όλα λέγοντας μου ή μάλλον ρωτώντας με αν θα σου έπαιρνα αλλαντίν να διαβάσεις.. :P μετά μου είπες να μην σου πάρω τον Μικρό πρίγκηπα γιατί στον έχουν πάρει 3 φορες και δεν μπόρεσες να το διαβάσεις καμία.. (δεν είχα τέτοιο σκοπό έτσι και αλλιώς ευτυχώς) μου ανέφερες κάποια βιβλία του Καραγάτση που θα ήθελες να διαβάσεις αλλά εγώ για τους δικούς μου λόγους σου είπα πως δεν θα σου έπαιρνα κανένα από αυτά.. τέσπα.. χαζομάρες μνήμες.. νιώθω, νομίζω, ελπίζω πως απλά είσαι κάπου μακρυά και κάποια στιγμή θα επιστρέψεις..

φθινόπωρο και βροχή

επέστρεφα σήμερα το βράδυ από την δουλειά, κοντά στο σπίτι μου πέρασα από ένα σημείο που ήταν γεμάτο από πεσμένα κίτρινα φύλλα σκέφτηκα πως ήταν πολύ όμορφη εικόνα, τα πεσμένα φύλλα ο δρόμος που γυάλιζε από την βροχή, να έβγαζα φώτο και να το ανέβαζα στο instagram ; να το δείξω σε όλους για να το δεις και εσύ
δεν έβγαλα, δεν ανέβασα.. αυτήν την στιγμή θα ήθελα να είχαμε ζήσει απόψε, να επιστρέφαμε μαζί και να βλέπαμε αυτήν την εικόνα, η μαλακία είναι πως ότι και να γίνει όποια και αν έρθει μετά δεν θα μπορέσω να ζήσω αυτά που θα ήθελα να ζήσω μαζί σου, μπορεί να ζήσω ομορφότερα και καλύτερα αλλά όχι τα ίδια, αυτή η σκέψη με θλίβει με ένα περίεργο τρόπο είναι τόσο απόλυτη και οριστική..

άκουσα αυτό το τραγούδι σήμερα στο γυμναστήριο, ή μάλλον μια εκδοχή αυτού του τραγουδιού, μου άρεσε παλιότερα αλλά είχα ξεχάσει την ύπαρξη του, έχω καιρό να γράψω γιατί ξέρω πως όλα θα περιστρέφονται γύρω από ένα σημείο, έχω χάσει την ελπίδα οπότε δεν μένει τίποτα να διηγηθώ, μόνο ίσως κάποιο παραλήρημα στο μέλλον για τα μάτια σου, τα μαλλιά σου και την φωνή σου