μοιάζει να βρέχει όλη μέρα

δεν έχω βγει καθόλου από το σπίτι και το μόνο που ακούω είναι ο ήχος της βροχής, κοιμήθηκα με αυτόν, ξύπνησα.. ετοιμάζομαι πάλι να κοιμηθώ και η βροχή συνεχίζει.. βλέπω μια σειρά και μια σκηνή μου θύμισε εσένα, όσα πραγματικά συνέβησαν και όσα μπορούσαν να συμβούν, μια από τις τελευταίες φορές που σε είχα δει, χωρίς να το γνωρίζω βέβαια πως λίγες φορές θα ξαναβλεπόμασταν, ούτε και εσύ το γνώριζες.. πόσο περίεργο
στις συνομιλίες μας έχει μείνει η εικόνα προφίλ σου, την βλέπω κάθε φορά που μιλάω με κάποιον άλλο, δεν μου είναι πια οικεία, μοιάζεις τόσο μακρινή, σαν ξένη, με ενοχλεί πολύ αυτό το συναίσθημα, μου προκαλεί θλίψη..