soundtrack of the night

στην αγκαλιά σου θα θελα για πάντοτε να ζούσα..

οι ζωές των άλλων

μόνο μπροστά στην απώλεια, στην σκέψη πως θα χαθεί αυτό που έχουμε
επέστρεφα
έφυγα από μια καινούρια στάση και πέρασα από νέους δρόμους, τελικά τα πράγματα αλλάζουν
είδα μία μπλούζα που θα ήτανε ωραίο δώρο για Εκείνη
καθόμουν δίπλα στο παράθυρο και φυσούσε, σκέφτηκα το φθινόπωρο και τον χειμώνα που θα έρθουν, τις νύχτες που θα ακούω την βροχή
θα είμαστε μαζί;
μαλώσαμε, θα τα ξαναβρούμε
αλλά το διάστημα που ήμασταν μακρυά ήτανε σαν μια ματιά στο μέλλον που θα είμαστε χώρια
ένοιωσα πόσο μίζερη και άδεια θα είναι η ζωή μου
μια υπενθύμιση μάλλον

η διαδρομή που κάνω με το λεωφορείο τα βράδια που επιστρέφω από την δουλειά, είναι ο προσωπικός χρόνος που μου λείπει, ο χρόνος που είχα με τον εαυτό μου παλιότερα που περίμενα στην Στάση
ανάμεσα σε όλους τους επιβάτες τον καθένα με τα προβλήματα του υπάρχω και εγώ, απόμακρος να νιώθω πως είμαι από αλλού
πως όλοι ζούνε τέλειες ζωές
ξέρω πως δεν είναι έτσι
τέσπα..

πως θα με θυμάται; όταν όλα τελειώσουν;
πως θα με θυμάσαι; όταν όλα τελειώσουν;
η ανησυχία για τις αναμνήσεις της
ποια αλήθεια βλέπει και ποια θα θυμάται
όταν όλα τελειώσουν
δεν τελειώνει ποτέ τίποτα, σε ένα μέλλον είμαστε μαζί για πάντα
και σε ένα παρελθόν δεν γνωριστήκαμε ποτέ
τώρα κοιμάσαι και σου είπα καληνύχτα

μία γυναίκα με ένα πράσινο φόρεμα κάθεται κάτω από ένα δέντρο και κοιτάει κάπου μακρυά, έξω από τον πίνακα, με ανησυχεί που δεν γνωρίζω τι βλέπει και τι περιμένει, ποιον περιμένει
το βλέμμα της

μου είπες να σταματήσω και το έκανα

οι βροχές που ξεκίνησαν και η συννεφιά, το φθινόπωρο που ήρθε, δεν ξέρω αλλά αντί να το βλέπω σαν το ξεκίνημα μιας καινούριας εποχής, σαν το πέρασμα από το παλιό στο καινούριο το βλέπω σαν μια επιστροφή, σαν ένα πισωγύρισμα
όλα θέλω να επιστρέφουν, να πηγαίνουν στο πίσω, τίποτα καινούριο δεν μπορεί να υπάρξει και όσα καινούρια έρχονται θέλω να τα χρησιμοποιήσω για να κερδίσω κάποιες χαμένες στιγμές του παρελθόντος
πάντα τα ίδια..

i can't sleep alone anymore need someone here with me

all i ever wanted and moooreee my dreams are fighting for, never ending nightmare always there instead of you, never ending nightmare punishing me for the things i do, never ending nightmare no escape this time from you..

διαβάζοντας το ποστ του Κέβιν, και ειδικά το σημείο που λέει πως Εκείνη είναι το τελευταίο πράγμα που θέλει να βλέπει πριν κοιμηθεί και το πρώτο όταν θα ξυπνήσει, σκέφτηκα την δική μου περίπτωση, το έζησα για λίγο καιρό και όντως είναι ωραίο, αλλά μου φαίνεται ακόμα πιο ωραίο, ακόμα πιο σημαντικό αυτό που έζησα μια άλλη νύχτα, πριν να είμαστε ακόμα μαζί, μιλούσαμε στο msn με κάμερα, Εκείνη μάλλον μεθυσμένη, να θέλει να αφήσουμε την κάμερα ανοιχτή όλη νύχτα για να κοιμηθούμε μαζί..
να κοιμάται νωρίτερα από εμένα και εγώ να σκέφτομαι πως θα ήταν αν κοιμόμασταν πραγματικά μαζί καθώς με έπαιρνε ο ύπνος ακούγοντας την βιαστική ανάσα της μέσα από το μαύρο της οθόνης

όλα μοιάζουν να εξασθενούν όταν περάσεις στο μετά
και αυτό που είναι σημαντικό είναι οι ελπίδες που έχεις και τα όνειρα για όσα κάποια μέρα θα γίνουν, μέχρι να φτάσει αυτή η μέρα, μετά δεν ξέρω τι υπάρχει