12

τα πράγματα μοιάζουν να συνδέονται το ένα με το άλλο, μοιάζουν..
γύριζα σήμερα από την δουλειά, ήταν μια πολύ περίεργη διαδρομή με το λεωφορείο, όχι μόνο γιατί ήταν η εσωτερική μου κατάσταση κάπως αλλά και αντικειμενικά
το λεωφορείο είχε κάποιο πρόβλημα με τα φώτα του, τουλάχιστον στο πίσω μέρος και ήτανε σκοτεινά, το μόνο φως έμπαινε από τις λάμπες των δρόμων, ήτανε σχεδόν άδειο και είχε φυσικά ησυχία, άκουγα την μηχανή και τους ήχους από τον δρόμο
μου έκανε πραγματικά εντύπωση το πόσο άδειο ήτανε, λες και ήμουνα μόνος μου σε ένα άδειο λεωφορείο που διέσχιζε μια άδεια πόλη, πήγαινα κάπου αλλά η άισθηση που είχα ήταν πως δεν πήγαινα κάπου καλά..
καθόμουν σε μια θέση δίπλα στην πίσω έξοδο και αυτό που έβλεπα μπροστά μου ήταν το πίσω παράθυρο, συνειδητοποίησα εκείνη την στιγμή πως ο τρόπος με τον οποίο ήμουν καθισμένος με έκανε να βλέπω τα πράγματα να απομακρύνονται
ενώ αν ήμουν καθισμένος σε κάποια θέση που θα κοιτούσε προς τα μπροστά θα έβλεπα τα πράγματα να με προσεγγίζουν ή εγώ αυτά
ναι είναι αυτονόητο και χωρίς νόημα αλλά με έκανε να σκεφτώ την ζωή, αν κοιτάς προς τα πίσω, στο παρελθόν βλέπεις τα πράγματα να χάνονται ενώ αν κοιτάς προς τα μπρος τα βλέπεις να πλησιάζουν
η σημερινή βόλτα μου θύμισε και το τραγούδι του Παπακωνσταντίνου, χαμένες αγάπες, γιατί και εκείνος κάνει μια βόλτα με το 12 στην Θεσσαλονίκη, μόνο που η διαδρομή που δείχνει στο βίντεοκλιπ είναι διαφορετική από αυτήν που ακολουθεί το 12 τώρα
αναρωτιέμαι αν η διαδρομή του βίντεο είναι μια διαδρομή που έκανε το 12 κάποτε η απλά την άλλαξαν για να περιλαμβάνει γνωστά σημεία της πόλης
τα πράγματα είναι σκοτεινά..

τόσο μακρινό

τα πράγματα προχωράνε προς τα κάπου που δεν γνωρίζω, μπορώ να φανταστώ κάπως αλλά και πάλι πόσες φορές έχω πέσει έξω..
δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να αλλάξω την πορεία τους, να τα οδηγήσω σε κάτι που θα ήταν καλύτερο για εμένα
τα ακολουθώ λοιπόν και συνειδητοποιώ πως κάνω αυτό που λέει το παλιό λατινικό ρητό, η μοίρα οδηγεί αυτόν που την ακολουθεί και παρασέρνει όποιον της αντιστέκεται

καθώς έψαξα στο google για να δω αν το ρητό όντως ήταν έτσι η αν το θυμόμουν λάθος έπεσα σε ένα άλλο περί μοίρας
Είναι αδύνατο σε άνθρωπο να γλυτώσει άλλον άνθρωπο από το πεπρωμένο του

και όμως μοιάζει συνεχώς να προσπαθούμε να κάνουμε αυτό

πέρα από αυτά θα ήθελα να πω πως δεν πιστεύω στην μοίρα ή σε κάτι τέτοιο αλλά βρίσκω πιθανόν τα πάντα να έχουν ήδη τελειώσει και απλά εμείς να μην μπορούμε να το αντιληφθούμε, οπότε κάπου θα καταλήξουμε και δεν μπορούμε να φτάσουμε κάπου αλλού

ακόμα παγιδευμένος στην Ιδέα σου
σαν να είσαι κάπου μακρυά και θα επιστρέψεις

πως μπορώ να κάνω τον εαυτό μου να καταλάβει πως δεν είσαι πια δική μου

πέρασα σήμερα για λίγο από το παλιό μαγαζί, σαν ταξίδι στον χρόνο.. κάποια καινούρια πρόσωπα, κάποια παλιά, τα πράγματα συνεχίζουν και χωρίς εμένα, χωρίς εσένα
δεν ήταν πια δικό μου, όλα ήταν γνώριμα αλλά ένοιωθα την απόσταση
σαν να κοιτούσα μέσα από μια βιτρίνα, ακόμα και τα πρόσωπα
αν λείπει η καθημερινότητα τι μένει; μιας και ήταν το μόνο που πραγματικά μας κρατούσε κοντά, τίποτα μάλλον
οι αναμνήσεις και το στρέβλωμα των συναισθημάτων

you and not tokyo

ένα ακόμα τραγούδι, "καινούριο"κλασικά το ακούω κάθε μέρα στην δουλειά τον τελευταίο καιρό και μου κόλησε.. δύσκολο να το βρω όμως, προσπάθησα να ακούσω τους στίχους αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω και πολλά, spotlight, miss you, and i think you, spotlight, california (?) tokyo (??) mi vida.. wish you were here.. τι στο καλό συνέβαινε; ποιό ήταν το νόημα σε όλα αυτά; έψαχνα lyrics με όλα αυτά πλην του Τόκιο αλλά δεν έβρισκα τίποτα, μέχρι που σήμερα έβαλα μόνο tokyo california lyrics και μου το βρήκε!
είχα πάθει εμμονή με το να το βρω! μέχρι και στον σταθμό που το έπαιζε πήρα αλλά δεν το σήκωσε κανείς (ήταν 01:20) μια φίλη είπε οτι μπορεί να το είχε σε κάποιο από τα cd της γιατί κάτι της θύμιζε αλλά τίποτα..
μετά το κλείσιμο σήμερα περπατούσαμε και της είπα πως αν έβρισκα απόψε αυτό το κομμάτι όλα θα ήταν καλά, θα ήμουν ευτυχισμένος
τέρμα υπερβολή, όπως πάντα..
και όμως το βρήκα, οκ δεν είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο αλλά το βρήκα, τώρα ακούω και ένα άλλο και μάλλον εκείνο θα είναι ο επόμενος στόχος μου, μοιάζει να είναι ακόμα πιο μυστήριο.. θα δούμε..
άλλος στόχος είναι να κάνω αυστηρή δίετα για δύο μήνες!! (ένα! για κάθε μήνα..) γιατί είχα ξεφύγει πολύ.. αύριο θα κλείσω δύο βδομάδες και έκανα μόνο μια παρασπονδία την προηγούμενη δευτέρα όταν έκλεισα μια βδομάδα.. ήταν η μέρα ιδιαίτερη, δούλεψα για πρώτη φορά μετά από αιώνες πρωινός και σχόλασα μια φυσιολογική ώρα, οι δικοί μου είχαν φύγει στο χωριό και είχα το σπίτι στην διάθεση μου οπότε μιας και δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο στράφηκα στην μοναδική απόλαυση που μου έχει απομείνει (αν και απέχω προσωρινά) το φαγητό.. pizza.. αν και έκανα μαλακία γιατί αντί να πάρω από κάποια πιτσαρία που αποδεδειγμένα έχει καλά προιόντα πήρα από κάπου που δεν είχα ξαναπάρει και βγήκε μάπα.. τέσπα.. (το ποστ άρχισε να γίνεται κάπως μακροσκελές)
λοιπόν σύμφωνα με το πρόγραμμα μου άυριο θα είχα την free day μου, γιατί κλείνω δύο βδομάδες και κάθε δύο βδομάδες μπορώ να τρώω ότι θέλω, αλλά αφού έκανα την μαλακία στην αρχή άυριο θα μου στερήσω την ευχαρίστηση αυτή και η free day θα μετατεθεί για την επόμενη Δευτέρα
ο Jubei έχει βρει την χαρά του τις τελευταίες μέρες γιατί για να κάνω οικονομία στο αέριο ανάβω μια σόμπα αλογόνμου και αυτός πάει και κουλουριάζεται μπροστά της, ελπίζω να έχει το μυαλό και να μην κάψει τα μουστάκια του καμιά μέρα, το πιο καλό γατί σε όλον τον κόσμο! :)
τι άλλα..;

στην δουλειά μου ανέβηκα κάποια σκαλιά στην ιεραρχική κλίμακα (στην αρχιερατική κλίμακα, η κλίμακα του Ιακώβ, jacob's ladder.. Jacob.. LOST)
δεν υπάρχει τώρα κάτι άλλο να κατακτήσω εκεί μέσα και αν και στην αρχή με ικανοποίησε και το είδα σαν ανταμοιβή των κόπων μου (λέμε τώρα..) μετά κατάλαβα πως τώρα δεν υπάρχει κάτι άλλο να περιμένω
αυτή θα είναι η ζωή μου τώρα που έχω παρατήσει τα πάντα; το πιο ψηλό σκαλί στην σκάλα της ζωής μου θα είναι αυτό; το καταραμένο το μέλλον με φοβίζει και το μισώ..
κοντεύει να ξημερώσει, είχα καιρό να γράψω τόσο πολύ εδώ μέσα
πάω για ύπνο.. μια από αυτές τις μέρες θα κουρευτώ!
ημερολόγιο emeroblogio σκέψεις ημέρες και νύχτες
τι θέλει να πει ο ποιητής; you and not tokyo?
you and not california?
θα ήθελα να πάω στο Τόκυο και να περιφέρομαι σαν τον μπίλ μάρευ στο Lost in translation, ίσως πρέπει να δω ξανά την ταινία αυτή, ίσως πρέπει να χαθώ και εγώ κάπου, μακάρι να μπορούσα να φύγω σε ένα άγνωστο μέρος
ή να μείνω και εδώ δεν ξέρω μακάρι να μπορούσα να βρώ κάποια γαλήνη μέσα μου και μια αληθινή αγάπη, μακάρι να ήμουνα καλύτερος
φςςς το μυαλό μου μάλλον λυώνει, πάω για ύπνο

μ'ακολουθείς

από την μια μέρα στην άλλη αλλάζουνε οι σκέψεις μέσα μου, από την μια στιγμή στην άλλη
και το περίεργο είναι πως νομίζω πως και οι δικές σου κάνουν το ίδιο, ακολουθούν την δική μου αλλαγή, πράγμα που δεν συμβαίνει φυσικά
εγώ όμως σ'αντιμετωπίζω σαν η αλλαγή αυτή να έχει πραγματικά συμβεί
μου θυμίζει κάτι παλιές μας συζητήσεις που δεν είχαν γίνει στην πραγματικότητα
υποθετικοί διαλόγοι μας στο μυαλό μου και στο πισί, προσπαθώντας να βρω τι συμβαίνει και τι αισθάνεσαι
και την επόμενη μέρα σε έβλεπα σαν αυτές οι συζητήσεις πραγματικά να είχαν γίνει
εσύ δεν είχες ιδέα και εγώ ήμουν απλά παράξενος

νιώσε με

πήγα να γράψω κάτι αλλά ήταν πολύ ίδιο με όσα έχω γράψει ήδη και σήμερα δεν ήθελα κάτι τέτοιο, ένα τραγούδι.. σώσε με
μια μυστηριώδης γραμμή στον Ηλίθιο λέει πως μόνο η ομορφιά μπορεί να σώσει τον Κόσμο
και τώρα που είπα ηλίθιος μάλλον ήρθε η ώρα για την πρώτη ανάγνωση του καινούριου χρόνου..
σε μια προσπάθεια να θυμηθώ τι υπάρχει εκεί έξω, τι υπάρχει μέσα μου
άραγε να κρύβεται εκεί η λέξη που θα με σώσει και να την προσπέρασα χωρίς να την αναγνωρίσω;

το τελευταίο φως

το τελευταίο φως της ζωής μας
μόλις είδα την φώτο σκέφτηκα πως θα μου άρεσε όταν πεθάνω να με έθαβαν σε κάποιο τόσο ωραίο νεκροταφείο
μακάβριο λίγο το θέμα αλλά αληθινό
θα μου άρεσε πραγματικά μια βόλτα στο κοιμητήριο αυτό, ανάμεσα στα δέντρα και στους νεκρούς, ένα παγκάκι και ένα βιβλίο με ιστορίες για πράγματα που έχουν χαθεί από καιρό


η φώτο είναι από αυτό το άρθρο της ανεξάντλητης πηγής

παλιές σκέψεις που γεννήθηκαν κατά την ανάγνωση του εκκρεμούς του Φουκώ

θα ήθελα αυτό που είχα γράψει να μην είχε συμβεί (σβήνω την γραμμή από το κείμενο αλλά δεν μπορώ να την σβήσω και από την πραγματικότητα)
αφηγείσαι κάτι που μοιάζει αληθινό, ο αναγνώστης, ίσως και εσύ πιστεύεις πως είναι αληθινό αλλά στο κείμενο μπορείς να κάνεις αλλαγές που δεν επηρεάζουν την πραγματικότητα, η αφήγηση όμως παραμένει αληθινή
γράφεις γιατί έχεις την δυνατότητα της αλλαγής

εκδόσεις Γκάραμοντ, Garamond
είναι άραγε αυτή η πρώτη αναφορά; αυτές οι εκδόσεις με έκαναν να έχω τα Γκάραμοντ σαν αγαπημένη γραμματοσειρά; ήταν η αρχική γραμματοσειρά των logs ή εγώ την άλλαξα για να ταιριάζει σε αυτό που είχα διαβάσει; files και logs... τα logs ήταν η πραγματικότητα όπως είχε συμβεί, μπορούσες όμως να τα αλλάξεις αν και το είχα κανει μόνο για να κάνω το nick σωστότερο.. το προσάρμοσα για να γίνει πιο κοντά σε αυτό που ήθελα για πραγματικό

*τα Γκάραμοντ για κάποιον λόγο είναι η αγαπημένη μου γραμματοσειρά, μπορεί απλά λόγω στυλ μπορεί για κάτι βαθύτερο
*files και logs, ένας από τους ήρωες του εκκρεμούς έγραφε κάποιες ιστορίες στον υπολογιστή του στις οποίες αναφερόταν ως files

άλλος ένας χρόνος

να και το δικό μου πρώτο ποστ για την καινούρια χρονιά!
μοιάζουν όλα θλιβερά και μοναχικά, όπου και αν γυρίζω βλέπω μαυρίλα, δεν ξέρω αν είναι μόνο επειδή νοιώθω εγώ έτσι ή αν όντως ο κόσμος έχει αρχίσει να βουλιάζει, πιθανόν και τα δύο
οι φετινές γιορτές ήταν οι χειρότερες μου, το μαγαζί έκλεισε μόνο την μέρα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς οπότε.. δεν υπήρχε χρόνος για τίποτα ιδιαίτερο, όχι πως αν υπήρχε θα έκανα κάτι αλλά λέμε, τουλάχιστον θεωρητικά θα είχα την δυνατότητα
ακόμα και ο παραπάνω ύπνος θα ήταν κάτι καλό, τεσπά..
κλασικά ένοιωσα απέραντα μόνος, δυστυχώς το κενό που αφήνει κάθε Εκείνη δεν μπορεί να το αναπληρώσει κανείς άλλος και αυτός που σε πονάει μόνο αυτός μπορεί να σε κάνει να νοιώσεις και καλά, ειρωνικό γιατί αν κάνει το ένα δεν μπορεί να κάνει το άλλο
διάφορες περίεργες σκέψεις αυτοκαταστροφής πέρασαν από το μυαλό μου, ευτυχώς που δεν γίνονται τα πράγματα τόσο εύκολα, περιμένω να περάσει όλο αυτό αν και αυτό που θα ακολουθήσει δεν είναι και το καλύτερο, θα επιστρέψω στο κενό, την ζωή χωρίς ενδιαφέρον
ο παλιός τίτλος του μπλογκ ήταν post mortem, αρκετά ταιριαστό για το Μετά
2011
ποιος το περίμενε; να έρθει τόσο γρήγορα;