my blueberry nights 2

για ακόμα μια φορά είδα εχθές το my blueberry nights, όταν βλέπεις αυτήν την ταινία κάνεις αυτό που έκανε και η πρωταγωνίστρια, πέρνεις τον μακρύτερο δρόμο για να περάσεις στον δρόμο απέναντι, δηλαδή να φτάσεις από την πρώτη σκηνή στην τελευταία, ο σκοπός είναι να φτάσεις εκεί αλλά για να νοιώσεις τα πράγματα όπως πρέπει να τα νοιώσεις πρέπει να πάρεις αυτόν τον μακρύτερο δρόμο. μπορεί να αναρωτηθείς για το νόημα των όσων βλέπει αλλά στο τέλος θα καταλάβεις ή μάλλον θα νοιώσεις πως τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να γίνουν αλλιώς..

και κάπως άσχετο αν και όχι εντελώς.. ζήλεψα τον Jeremy για το cafe-diner που είχε.. πόσο τέλειο θα ήταν να είχα κάτι τέτοιο δικό μου.. όνειρα και όνειρα
μια μικρή επιχείρηση.. να μαγειρεύω.. να σερβίρω ποτά, να έρχονται άνθρωποι που αγαπώ.. άγνωστοι, περαστικοί.. να μένω ανοιχτός τουλάχιστον μέχρι τις 4-5 το πρωί.. όσοι τρώνε να ξετρελένονται.. πωπω.. εκστασιάζομαι μόνος μου:Ρ

νέο ιστολόγιο

με θέμα το φαγητό! όπου θα ανεβάζω τις μαγειρικές μου δοκιμές και κακοβγαλμένες φωτογραφίες:Ρ

αποτυχίες

ένα θολωμένο τζάμι, έξω να βρέχει, νύχτα..
είχα το λαπτοπ στην κουζίνα για να περνάει η ώρα όσο μαγειρεύω, μάλλον όσο περιμένω να βράσει κάτι, να ψηθεί να τηγανιστεί, ανακάλυψα πως είμαι πολύ ανυπόμονος, μου αρέσει η προετοιμασία και η δημιουργία αλλά μετά από κάποια φάση θέλω απλά να ετοιμαστεί το φαγητό και να το δοκιμάσω.. δυστυχώς όλα βγήκαν αποτυχημένα εχθές, δεν ξέρω τι έφταιγε.. το ότι τα έβαλα όλα μαζί; το ότι βιαζόμουν; ότι τα έκανα όλα για πρώτη φορά και με το μάτι; αποτυχημένα σε σημείο που δεν μπόρεσα να τα φάω αν και είχα όλη την καλή διάθεση.. δεν πειράζει όμως, πρέπει πάντα να δοκιμάζεις και να πειραματίζεσαι για να φτάσεις κάποτε στο τέλειο ή τουλάχιστον αυτό με παρηγορεί.. 9 Μαρτίου σήμερα, κλείνω δύο μήνες δίαιτας:Ρ τις τελευταίες τρεις βδομάδες όμως όποτε είχα ρεπό το έκανα freeday κάτι που δεν ήταν στα σχέδια μου, τις υπόλοιπες μέρες όμως προσέχω κανονικά.. το θέμα είναι ότι δεν μαγειρεύω τόσο για να φάω αλλά για να δοκιμάσω τις συνταγές που βλέπω και μου αρέσουν..  και πόσα πράγματα μπορεί να κάνει κανείς σε μία ημέρα; όχι και πολλά..
γιατί με έχει πιάσει αυτό; το να θέλω να δοκιμάζω και να φτιάχνω πράγματα; δεν ξέρω αλλά προφανώς καλύπτει το κενό και μου δίνει κάτι, πιστεύω πως όλα είναι στο μυαλό και το μυαλό μου για να μην κολλήσω στο τίποτα με κόλλησε σε αυτό, θεωρίες..
παρεμπιπτόντως  μόνο τα βραδινά μου μαγειρέματα ήταν αποτυχημένα γιατί η πίτσα που έφτιαξα για πρωινομεσημεριανό ήταν απόλυτα πετυχημένη και πανέμορφη εκτός των άλλων.. το κινητό μου τα έχει παίξει και δεν μπόρεσα να βγάλω φώτο δυστυχώς..
...

never tasted the original

εδώ και λίγο καιρό με έχει πιάσει κάτι και όλο βλέπω βιντεάκια με συνταγές στο YT, ίσως είναι λόγω της δίετας, αφού δεν μπορώ να ικανοποιήσω το στομάχι μου ας ικανοποιήσω το μυαλό μου και το μάτι μου:Ρ άσχετα αν μετά βασανίζω τον εαυτό μου γιατί με όλα αυτά μου ανοίγει η όρεξη anw όμως.. όταν δοκίμασα να φτιάξω κάποιες από αυτές τις συνταγές που είδα όμως συνάντησα ένα πρόβλημα.. (παρένθεση, παίρνω τις ιδέες κυρίως από το foodwishes ένα υπερτέλειο κανάλι στο ΥΤ) ή δύο προβλήματα.. το πρώτο είναι οτι δεν μπορεί να βρεις τα υλικά που χρησιμοποιύν στην Αμερική και το δεύτερο είναι ότι όταν φτιάχνεις κάτι που δεν έχεις φτιάξει ποτέ και δεν έχεις δοκιμάσει ποτέ δεν έχεις μέτρο σύγκρισης, ωστέ να δεις που βρίσκεται η δική σου δημιουργία σε σχέση με την αυθεντική και αυτό είναι ένα πρόβλημα, βέβαια μπορείς να πεις άμα σου άρεσε τότε είναι οκ αλλά και πάλι αυτό δεν τα λύνει όλα.. έφτιαξα ένα σουφλέ τυριών(πολύ απλό btw) και μου άρεσε αλλά δεν είχα ιδέα αν έτσι έπρεπε να είναι γιατί δεν είχα ξαναφάει από κάποιον άλλον και αυτό για κάποιον λόγο με ενοχλεί.. επίσης βλέποντας διάφορα βιντεάκια για BBQ στο man vs food και στο Diners, Drive-ins, and Dives μου κόλλησε να φτιάξω pulled pork sandwich, βρήκα λοιπόν μια συνταγή στο food wishes που έδειχνε έναν τρόπο που δεν χρειαζόταν να καπνίσεις το κρέας σε ειδικό φουρνο αλλά μια σπιτική εκδοχή (που απαιτούσε 12 ώρες ψησίματος στους 105 βαθμούς:Ρ) το έκανα λοιπόν και δεν ενθουσιάστηκα.. αλλά δεν μπορώ να ξέρω αν φταίει η εκτέλεση μου ή αν έτσι έπρεπε να βγει ή έπρεπε να βάλω άλλα μπαχαρικά και όλα αυτά γιατί δεν έχω δοκιμάσει ποτέ το αυθεντικό..  μεγάλος καημός! lol .. αυτά...

Epic

όχι το ποστ που είχα στο μυαλό μου αλλά μόλις είδα αυτήν την εικόνα.. δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς! fucking yeah!καινούριο Metal Gear Solid στον ορίζοντα!! μπορεί στον μακρινό αλλά ακόμα και αυτό είναι κάτι! είμαι εθισμένος σε αυτήν την σειρά.. πολλοί λένε πως θα έπρεπε να είχε σταματήσει στο 2 ή έστω στο 3 αλλά εγώ είμαι της άλλης άποψης, φτιάξε μου 100 ακόμα παιχνίδια, ακόμα και το πιο χάλια Metal Gear παιχνίδι είναι καλύτερο από όλα τα υπόλοιπα μαζί.. είχα πάρει πριν κάποιες μέρες την HD collection, και παίζω ακόμα το peace walker, είμαι πολύ κοντά στο τέλος δυό ακόμα Zadornov searches και η τελική μάχη με το Metal Gear Zeke, για να ακούσω τον Big Boss να λέει επιτέλους .... This is Outer Heaven.... πωπώ! το Peace Walker μου άρεσε πάρα πολύ σαν παιχνίδι, δεν ξέρω με ποια σειρά να τα βάλω μέσα μου..
μια πιθανή είναι, το Metal Gear Solid, το Snake Eater, το Peace Walker, το Sons of Liberty και το Guns of the Patriots.. το Guns of the Patriots με απογοήτευσε όχι μόνο γιατί το περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία αλλά και επειδή δεν έδωσε στον Snake το τέλος που του άξιζε (δεν πέθανε αλλά υποτίθεται πως είναι το τελευταίο παιχνίδι με αυτόν πρωταγωνιστή και όπως και να έχει το τελευταίο στην timeline) αυτό που με χαλάει είναι οτι λόγοι εκτός της ιστορίας του παιχνιδιού του έδωσαν αυτό το τέλος και όχι η εσωτερική αναγκαιότητα της ιστορίας (lol αν λέγεται έτσι αυτό) anw όπως και να έχει δεν του άξιζε αυτό το τέλος.. και επίσης αν και προσπάθησε (το παιχνίδι) να είναι Epic με τις Boss fights και την ιστορία που έδινε απαντήσεις σε όλα δεν τα κατάφερε.. έλειπε κάτι, κάτι που δεν μπορώ να βρω τι είναι.. ενώ σε αντίθεση το Peace Walker και προσπάθησε και τα κατάφερε.. όταν στρατολογώ στρατιώτες και τους βάζω σε ομάδες προσπαθώντας να αυξήσω τα στατιστικά τους, όταν τελειώνω αποστολές και παίρνω οχήματα για την mother base αισθάνομαι μια ευχαρίστηση.. συμμετέχω βοηθάω να επεκταθεί η MSF η στρατιωτική οργάνωση του Big Boss, η μισθοφορική εταιρεία του η βάση αυτού που θα γίνει σε κάποια χρόνια ο\η\το Outer Heaven..
σε κάποια φάση προς το τέλος του παιχνιδιού είναι μια αποστολή που πρέπει να πας σε ένα συγκεκριμένο σημείο, και για να φτάσεις στο συγκεκριμένο σημείο πρέπει να περάσεις από πολλούς στρατιώτες που όλοι ξέρουν πως είσαι εκεί και σε κυνηγάνε σε πυροβολάνε σου ρίχνουν πυραύλους χειροβομβίδες και γενικά γίνεται χαμός.. και όταν τελικά φτάνεις εκεί πρέπει να αντιμετωπίσεις και άλλους και επιπλεόν ένα στρατιωτικό ελικόπτερο.. την αίσθηση της ολοκλήρωσης που ένοιωσα όταν τέλειωσα αυτήν την αποστολή δεν θυμάμαι να την έχω ξανανιώσει παίζοντας άλλο παιχνίδι.. τα πάντα.. και ιδίως η μουσική ήταν όλα επικά.. δεν μπορείς παρά να ταυτιστείς..
και αφού με το Snake Eater και το Peace Walker ταυτιστήκαμε όλοι με τον Big Boss, πως θα μπορέσουμε να ξαναταυτιστούμε με τον Snake όταν έρθει η ώρα να παίξουμε τα remakes των 2 πρώτων παιχνιδιών από την 8bit era; πως θα ξαναπιάσουμε το χειριστήριο και θα ελέγχουμε έναν χαρακτήρα που ξέρουμε πως στο τέλος του παιχνιδιού θα αντιμετωπίσει τον Big Boss για να τον σκοτώσει; και να καταστρέψει αυτά που βοηθήσαμε και εμείς να δημιουργηθούν;
φυσικά όταν έρθει η ώρα θα το κάνουμε.. θα το κάνω και θα είμαι περίεργος να δω αν αυτές οι σκέψεις θα είναι ακόμα μαζί μου.. 

η παραπάνω εικόνα με κάνει να πιστεύω όπως όλους μάλλον πως το επόμενο παιχνίδι θα είναι ένα remake του πρώτου παιχνιδιού της σειράς, δεν πιστεύω πως ο Kojima θα ήθελε να δημιουργήσει ένα ακόμα κεφάλαιο στην ιστορία και να την κάνει πιο περίπλοκη αλλά ποτέ δεν ξέρεις. οπότε προετοιμάζομαι για νότιο αφρική.. και τον Snake να προσπαθεί να διεισδύσει στον Outer Heaven και να καταστρέψει το υπέρτατο όπλο με το όνομα Metal Gear..

upcoming posts, The Road Not Taken και Never Tasted The Original

κάποια πράγματα που τριγυρνάνε τώρα στο μυαλό μου.. το πρώτο έχει σχέση με Εκείνη και το δεύτερο με τα μαγειρικά μου πειράματα, θα γραφτούν πιστεύω μέσα στην ημέρα αν δεν φύγουν από μέσα μου