όταν περιμένεις κάτι τόσο πολύ και αυτό το κάτι, καθυστερεί και καθυστερεί και καθυστερεί.. χωρίς να είναι στο χέρι σου να κάνεις κάτι για να το επισπεύσεις.. τα έχω παίξει από την αναμονή, θα σκάσω γαμώτο

Μεσαιωνικά..

τις τελευταίες μέρες έπεσαν στα χέρια μου δύο βιβλία για τον Μεσαίωνα, το η καθημερινή ζωή στο μεσαίωνα της Μάρτζορι Ρόουλιν και το οι διανοούμενοι στο μεσαίωνα του Ζακ Λε Γκοφ, πολύ ενδιαφέροντα και τα δύο! ξαναθυμήθηκα το ενδιαφέρον μου για την εποχή αυτή.. όπως πάντα κάποιες σκέψεις γεννήθηκαν στο μυαλό μου, μάλλον άσχετες από αυτές που οι συγγραφείς ήλπιζαν πως θα γεννηθούν στους αναγνώστες τους:Ρ
με συναρπάζει πάντα η σκέψη πως όλα ήταν πιθανά, κόσμοι ακόμα να ανακαλυφθούν αληθινοί και μη
μύθοι που περνιούνταν για αλήθειες και το αντίστροφο, οι συλλογές των γνώσεων, τα μοναστήρια με τις βιβλιοθήκες τους και τα ιερά κειμήλια τους (τα περισσότερα πλαστά) οι βασιλείς με τις αυλές τους, οι προσκυνητές των Αγίων Τόπων (το υπερπόντιο βασίλειο αν θυμάμαι καλά), τα Ζωολόγια με τις φανταστικές τους περιγραφές και τα βοτανολόγια με τις λιγότερο φανταστικές
εκτός ίσως από αυτή του Μανδραγόρα!

οι σκοτεινοί μελετητές και οι αλχημιστές, οι ιππότες που έπρεπε να συγκριθούν με το αιώνιο πρότυπο τους, τα τάγματα των μοναχών και οι διαφωνίες στα πανεπιστήμια.. η φιλοσοφία και η θεολογία

δεν είναι φυσικά αυτές οι σκέψεις που αναφέρω πιο πάνω:Ρ
μου ήρθαν εικόνες στο μυαλό, εικόνες εμπνευσμένες από λέξεις για να καταλήξουν άλλες λέξεις..
παλιά κομμάτια για να φτιάξουν ένα νέο σύνολο
ο σοφός που έμαθε τις ξεχασμένες γνώσεις από βιβλία Σαρακηνών στην Ισπανία
ένα χρυσό κεφάλι που μέσα του έχει παγιδευμένο έναν δαίμονα και βοηθάει τον ιδιοκτήτη του με διάφορους τρόπους
μια πριγκίπισσα που βλέπει τον έξω κόσμο μέσω της αντανάκλασης ενός καθρέφτη
ένας χάρτης του κόσμου χαραγμένος σε ασήμι που συνεχώς συμπληρώνεται από πληροφορίες που φέρνουν οι ταξιδευτές στον ιδιοκτήτη του και αυτός τον ενημερώνει μόνο όταν η πληροφορία επιβεβαιώνεται από διαφορετικές πηγές
ο διάβολος που κατεβαίνει σε έναν μικρογράφο και του ζητάει να τον παρουσιάσει σαν έναν νέο και όμορφο άνδρα αντί για την πραγματική του εμφάνιση
ένας μοναχός που πουλάει την ψυχή του στον διάβολο για να αποκτήσει όλη την γνώση του κόσμου και γράφει ένα τεράστιο βιβλίο σε μία μόνο νύχτα
μία γυναίκα που προσφέρει την πλεξούδα της στην παναγία για να ξαναβρεί το φως της και όταν το κάνει εύχεται να είχε και πάλι τα μαλλιά της και την ίδια στιγμή ξανατυφλώνεται

Boss TV series

αν και έχω δει μόνο δύο επεισόδια φαίνεται πολύ ωραία σειρά! είναι από αυτές τις νύχτες, μέρες, που τίποτα δεν είναι αρκετό.. (ή μήπως που το τίποτα δεν είναι αρκετό;) η κατάληξη σχεδόν πάντα είναι η ίδια βέβαια, απογοητευτική

Flo Rida - Wild Ones ft. Sia

ξαφνικά άρχισε να μου αρέσει αυτό το τραγούδι! το έχει μια φίλη όταν την καλείς και πάντα μου έσπαγε τα νεύρα να το ακούω περιμένοντας να το σηκώσει, εχθές όμως όπως ήμουν σε ένα σούπερ μάρκετ και ψώνιζα το άκουσα να παίζει στο ραδιόφωνο και ξαφνικά μου άρεσε.. είδα επίσης και μια πολύ ωραία συσκευασία αλατιού, ένα ορθογώνιο χάρτινο πακέτο με κόκκινες και άσπρομπεζογκρι ρίγες..

Σε μια σπηλιά γύρω από την φωτιά

ίσως αυτό είναι που περίμενα να διαβάσω σήμερα! πως ακόμα και στην πιο πρωτόγονη κοινωνία οι άνθρωποι άφηναν γραπτά σημάδια για να επικοινωνήσουν, κανείς δεν ξέρει τι σημαίνουν αλλά το οτι είναι ένας κώδικας επικοινωνίας είναι σίγουρο, πριν 30.000 χρόνια.. αυτό που με συναρπάζει είναι το μετά, το ότι ο άνθρωπος αφήνει ένα σημάδι για κάποιον άλλον που θα ακολουθήσει, η προσδοκία του μέλλοντος, η συνέχεια..
το οτι δεν ζει μόνο το παρόν αλλά σκέφτεται το μέλλον, βλέπει τον εαυτό του μέσα στον χρόνο

το διάβασα εδώ!

έψαχνα κάτι να διαβάσω αλλά τίποτα δεν με ικανοποιούσε, μετά σκέφτηκα πως θα μπορούσα εγώ να γράψω αυτό που θα ήθελα να διαβάσω, αλλά δεν ήξερα τι θα ήθελα να διαβάσω.. πας από εδώ και από κει και ψάχνεις και ίσως τυχαία βρεις αυτό που γυρεύεις, μόνο όταν το δεις μπορείς να πεις πως ναι ήταν αυτό, μια ανάγκη.. αλλά τι είδους;
θα φτιάξω μια σοκολάτα και θα καθήσω στο μπαλοκόνι, με ηρεμεί και μου δίνει χρόνο με τον εαυτό μου, χρόνο για σκέψεις που δεν μπορείς να κάνεις μπροστά στον υπολογιστή
όπως κάποτε η Στάση! τώρα θα είναι το μπαλκόνι.. και μετά; το άδειο μαγαζί μετά το κλείσμο, μιας μέρας με πολύ δουλειά.. όνειρα που ελπίζω να γίνουν αληθινά

πριν από καιρό είχα την επιθυμία να επισκεφτώ εκείνη την παλιά μηχανή, που έλεγε αν είσαι ερωτευμένος η όχι, με είχε πιάσει κάτι σαν μανία, να πάω ξανά σε εκείνο το μέρος και να βγάλω μια φωτογραφία, μέσα στο μυαλό μου φανταζόμουν την εικόνα όπως και τότε, απλά με λίγα παραπάνω σημάδια από το πέρασμα του χρόνου, ίσως κανένα γκράφιτι παραπάνω.. λίγο σπασμένη αλλά μπα..
ανέβηκα κάνα δυο φορές την Ναβαρίνου αλλά η μηχανή δεν υπήρχε πουθενά, στην αρχή νόμιζα πως δεν μπορούσα να θυμηθώ σε ποια γωνιά ήταν και καθώς ανέβαινα, ήλπιζα ότι θα ήταν στην επόμενη (λες και αυτό θα σήμαινε κάτι..) αλλά δεν υπήρχε πλέον, ούτε ένα σημάδι, κανένα ξεχασμένο καλώδιο, καμιά βίδα στον τοίχο που να έδειχνε πως κάποτε ήταν εκεί
τι φωτογραφία θα μπορούσα να βγάλω; μία γωνία χωρίς τίποτα (πιθανώς και λάθος γωνία :Ρ)
μου φάνηκε κάπως, ειρωνικό..
ωμά ρεαλιστικό για να διαλύσει τις ρομαντικές μου ψευδαισθήσεις