Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

βρήκα κάτι παλιά κείμενα και άρχισα να διαβάζω και όπως διάβαζα μου άνοιξε η όρεξη και ήθελα να γράψω, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι, έγινε κάτι τις προάλλες που ήτανε blogmaterial αλλά δεν είχα την ψυχική διάθεση για να το γράψω τότε, για να μην το ξεχάσω και αυτό σαν πολλά άλλα και σαν μια υπενθύμιση στον εαυτό μου κάποτε να το διηγηθώ, αφορά κάποιες σκόρπιες φωτογραφίες που είχα βρει γύρω από έναν κάδο όταν επέστρεφα απο το μαγαζί, ασπρόμαυρες κάποιες και άλλες με το χαρακτηριστικό χρώμα των 70ς early 80ς και ένα πιστοποιητικό που πήρα από τον σωρό για σουβενίρ
κάποιες φορές λείπουν οι λέξεις για να περιγράψεις, κάποιες φορές μοιάζει φτωχό το αίσθημα ή η αντίληψη μπροστά σε αυτό που θα έπρεπε να είναι
για άλλη μια φορά (ή ίσως για μια ακόμα φορά) ζω την ζωή μου σαν σε αναμονή, κάνω τα πάντα σαν να παίζω έναν ρόλο περιμένοντας πως κάποτε θα τελειώσει η πρόβα και η παράσταση θα ξεκινήσει (λάθος μεταφορά) αποφεύγοντας να συνειδητοποιήσω πως τώρα (πως πάντα) είναι η ώρα
γιατί γίνεται αυτό; δεν ξέρω..
ίσως γιατί ποτέ το τώρα δεν μοιάζει με την εικόνα που έχω στο μυαλό μου για την πραγματική ζωή, ίσως αυτό να είναι μια βιαστική εξήγηση, ίσως όλοι έτσι να περνάνε την ζωή τους, περιμένοντας πως κάποτε θα ξεκινήσει κάτι

άλλο ένα αισιόδοξο ποστ by commentator :)

2 σχόλια: