βλέπω την ταινία Nightcrawler, με έναν κλέφτη που αποφασίζει να βιντεοσκοπεί διάφορα ατυχήματα και εγκλήματα και να πουλάει τα βίντεο σε μεγάλα κανάλια για τις ειδήσεις τους!
σήμερα είναι μια περίεργη μέρα, για κάποιον λόγο που δεν μου είναι ξεκάθαρος, έχω ρεπό, η χθεσινή μέρα στο μαγαζί ήταν πολύ πετυχημένη, πίνω νες και νιώθω κάπως βαριά την διάθεσή μου
μου αρέσει αυτή η ταινία, αν και συμβαίνει στο σήμερα που βγάζει κάτι από το χθες, όλα γίνονται την νύχτα, σαν ο χρόνος να μην μετράει αλλά μόνο το γεγονός

την προηγούμενη βδομάδα έφτιαξα το κουβανέζικο χοιρινό και ήταν ωραίο, τώρα πρέπει να φτιάξω κάτι καινούριο και να βρω έναν τρόπο να βάλω το κουβανέζικο χοιρινό στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα, είπα πως αυτήν την χρονιά πρέπει να μην βαλτώσω και να δοκιμάζω νέα πράγματα

Annie are you ok?

The Human League - Don't You Want Me

velvet ξανά

είναι περίεργο το πως τραγούδια που δεν άκουγα τότε με μεταφέρουν σε ένα ανύπαρκτο δικό μου παρελθόν
μερικές φορές σκέφτομαι πως ο μόνος τρόπος να το προσεγγίσω θα ήταν να είχα το ταλέντο και να έγραφα ένα βιβλίο, να μπορούσα να βρω τις λέξεις να χτίσω εκείνο τον αόριστο κόσμο

έχοντας δει την ταινία Chef, μου κόλλησε να φτιάξω και εγώ(ή τουλάχιστον να δοκιμάσω να φτιάξω) αυτό το περιβόητο Cubano aka Cuban sandwich..

τα υλικά του είναι απλά και το μόνο που απαιτεί μια λίγο χρονοβόρα διαδικασία είναι το ψητό χοιρινό, το οποίο πρέπει πρώτα να μαρινάρεις για μια νύχτα (ή μέρα :Ρ) και έπειρα να ψήσεις σε χαμηλή θερμοκρασία
το μόνο στάδιο στο οποίο μπορείς να κάνεις αληθινή διαφορά που μπορεί να φανεί στο γευστικό αποτέλεσμα

δεν λέω καλός ο γύρος αλλά θα ήταν ωραία αν είχαμε περισσότερες επιλογές και όταν λέω επιλογές δεν αναφέρομαι στα διάφορα κατεψυγμένα μπιφτέκια και κοτόπουλα που είναι ίδια σε όλα τα σαντουιτσάδικα, κάποια σάντουιτς που δεν είναι απλά συναρμολόγηση υλικών αλλά να απαιτούν και λίγη φροντίδα να συγγενεύουν κάπως με την μαγειρική

θάψιμο σαντουιτσάδικου.. έπεσε στα χέρια μου ο κατάλογος του Saltsa Bar και διάβασα όλες αυτές τι ωραίες περιγραφές είδα τις εικόνες και λέω μμ.. θα είναι ωραίο και μετά πήρα και δάκρυα κόντεψαν να κυλίσουν από τα μάτια μου, τόση απογοήτευση..
τόσες προσδοκίες είχαν δημιουργηθεί αλλά στο τέλος τίποτα.. ΧΑΛΙΑ, απορώ πως ο κόσμος πηγαίνει ή τουλάχιστον φαίνεται να πηγαίνει anw

κάτι που θα προσπαθήσω να κάνω

όταν επιστρέψω και πάλι στην δουλειά να μην αφήσω την ρουτίνα και την καθημερινότητα να με καταβάλει όσο την προηγούμενη χρονιά, από ψυχολογικής δημιουργικής πλευράς..
είχα τόσες ιδέες το καλοκαίρι και δεν μπόρεσα να πραγματοποιήσω σχεδόν καμία στο μαγαζί γιατί απλά με παρέσυρε η καθημερινή ρουτίνα, σχεδόν εγκλωβίστηκα στην ασφάλεια που μου παρείχε το οικείο και το γνωστό