σήμερα ένιωσα πως είμαι ξένος.. πως σου είμαι ξένος, πως είμαι ξένος στην πραγματική σου ζωή, αυτήν που υπάρχει για τον έξω κόσμο και όχι την φυσαλίδα που συγκρατούμε στις συνομιλίες μας και στις βλακίες μας, ένα παράταιρο κομάτι που δεν κολλάει πουθενά, ήταν σκληρό, όπως κάθε τέτοιου είδους συνειδητοποίηση
είσαι στο νοσοκομείο και έρχομαι κάθε μέρα, δεν κολλάω και πολύ αλλά έρχομαι, σε είδα να κοιμάσαι και σου κράτησα το χέρι για να κάνουμε βόλτα, μου έκανε εντύπωση που χρησιμοποιώντας διάφορες φράσεις που για εμάς έχουν άλλη σημασία και εκφράσεις του προσώπου σου και ματιές προσπάθησες να συνδεθούμε και να επικοινωνήσουμε ανάμεσα στους άλλους, αναρωτήθηκα γιατί να το κάνεις αυτό τέτοιες στιγμές..
τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι τραγικά αλλά την γλίτωσες σχετικά ελαφρά, αναρωτιέμαι αν πρέπει να έρθω αύριο.. το θέλω αλλά δεν ξέρω αν πρέπει..
είσαι στο νοσοκομείο και έρχομαι κάθε μέρα, δεν κολλάω και πολύ αλλά έρχομαι, σε είδα να κοιμάσαι και σου κράτησα το χέρι για να κάνουμε βόλτα, μου έκανε εντύπωση που χρησιμοποιώντας διάφορες φράσεις που για εμάς έχουν άλλη σημασία και εκφράσεις του προσώπου σου και ματιές προσπάθησες να συνδεθούμε και να επικοινωνήσουμε ανάμεσα στους άλλους, αναρωτήθηκα γιατί να το κάνεις αυτό τέτοιες στιγμές..
τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι τραγικά αλλά την γλίτωσες σχετικά ελαφρά, αναρωτιέμαι αν πρέπει να έρθω αύριο.. το θέλω αλλά δεν ξέρω αν πρέπει..
