είδα μια σκηνή σε ένα άνιμε και θυμήθηκα εσένα, τελείως άσχετο ήτανε με την ζωή μας, το my hero academia :P αλλά πάλι κατέληξα στις ίδιες σκέψεις, την ίδια απορία που μπορεί ποτέ να μην πάρω απάντηση, πως στο καλό γίνεται να μοιραστήκαμε όσα μοιραστήκαμε και τώρα να θες να είμαστε ξένοι; πως γίνεται να μην σημαίνουν τίποτα αυτά που για κάποιον άλλον σημαίνουν τόσα;
θα σκάσω! προφανώς η λογική λέει πως αλλιώς τα βλέπω και τα έβλεπα εγώ που ένιωθα όπως ένιωθα και αλλιώς εσύ που ένιωθες αλλιώς αλλά και πάλι.. δεν γίνεται να υπάρχει τόση απόσταση, τόση διαφορά..
λίγο λιγότερο από έναν μήνα μου παίρνει τελικά να ξεθυμώσω και να ξεχάσω πως και πόσο με πλήγωσες και πάλι μέσα μου να μείνει αυτό το συναίσθημα που δεν ξέρω πως να ονομάσω, σε έχω ανάγκη, δεν ξέρω πως αλλιώς να το εξηγήσω, χρειάζομαι να είσαι στην ζωή μου, δεν είσαι όμως :(
θα σκάσω! προφανώς η λογική λέει πως αλλιώς τα βλέπω και τα έβλεπα εγώ που ένιωθα όπως ένιωθα και αλλιώς εσύ που ένιωθες αλλιώς αλλά και πάλι.. δεν γίνεται να υπάρχει τόση απόσταση, τόση διαφορά..
λίγο λιγότερο από έναν μήνα μου παίρνει τελικά να ξεθυμώσω και να ξεχάσω πως και πόσο με πλήγωσες και πάλι μέσα μου να μείνει αυτό το συναίσθημα που δεν ξέρω πως να ονομάσω, σε έχω ανάγκη, δεν ξέρω πως αλλιώς να το εξηγήσω, χρειάζομαι να είσαι στην ζωή μου, δεν είσαι όμως :(
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου