ανατολικά

ήμουν σήμερα ανατολικά, σε ένα καινούριο μαγαζί που ετοιμάζουν κάτι φίλοι, είναι ακόμα γιαπί, αλλά μου άρεσε, πολύ.. μπορούσα να δω πως θα είναι τελειωμένο, όχι τα χρώματα και την εικόνα αλλά την αίσθηση, τις μυρωδιές που θα το γεμίζουν και τους ανθρώπους
είναι όμορφα τα όνειρα που μπορείς να κάνεις σε έναν άδειο χώρο, όλα μοιάζουν να είναι μπροστά και εφικτά
σε έναν τοίχο έξω από το μαγαζί είχε κάποια γκράφιτι και εκτός από τα οπαδικά κάτι παιδάκια (έχει ένα σχολείο πολύ κοντά) είχαν γράψει κάτι στιχάκια για το πως δεν θα χαθούν ποτέ έστω και αν χωρίσουν οι δρόμοι τους :P μου φάνηκε πολύ γλυκό και όμορφο (not going to end up that way αλλά οκ..)
δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να σε βγάλω από μέσα μου, ήμουν εκεί.. έβλεπα καινούρια πράγματα και με έπιασε μια θλίψη, ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σου, ακόμα και αν δεν τα βλέπαμε μαζί θα τα συζητούσαμε..
ξέρω πως δεν θα γυρίσεις ποτέ, πως εκείνη η εποχή πέρασε πως τα πράγματα δεν θα είναι ξανά έτσι, αλλά, αλλά.. αλλά..
το όνομά σου είναι ασυνήθιστο, επειδή το χρησιμοποιούσα τόσο συχνά είχα ξεχάσει πόσο περίεργο είναι και το θυμήθηκα ξανά προχθές σε μια άσχετη στιγμή που απλά καθόμουν και πρόφερα το όνομά σου