κλάψα

είχα σήμερα μια από αυτές τις στιγμές, μία από αυτές τις σκέψεις, τις αναμνήσεις που σε κάνουν να ανατριχιάζεις να νιώθεις περίεργα το στομάχι σου και να σταματάν τα βήματά σου.. (πολύ δραματικός ;) ) περπατούσαμε στον γνωστό μας δρόμο, ήτανε μέρα ακόμα.. δεν θυμάμαι πως έτυχε και σχολάσαμε τόσο νωρίς ή αν για κάποιον άλλο λόγο είχαμε βρεθεί προς τα εκεί, είχε προηγηθεί μια ιδιαίτερη μέρα με διάφορες μυστήριες συζητήσεις μας, περπατούσαμε και ένιωθα έντονα την ανάγκη να σου κρατήσω το χέρι, και στο είπα, θέλω να σου κρατήσω το χέρι, κράτησε το μου είπες :)  δεν γίνεται, θα μας δούνε η .. και η .... (κάποιες γνωστές μας που ήταν μαζί μας) σου είπα, δεν θυμάμαι τι μου απάντησες, δεν θα μας δούνε, δεν πειράζει, εγώ δεν στο κράτησα όμως
αναρωτιέμαι αν θα μου ήταν πιο δύσκολο να θυμάμαι πως το κράτησα και τώρα δεν μπορώ ή το ότι δεν το κράτησα ποτέ;
οι ζωές μας είναι τόσο διαφορετικές πλέον και υπάρχει μια απόσταση που δεν φανταζόμουν ποτέ πως μπορεί να υπάρξει
ανέβασα μια φώτο της ρωμαϊκής αγοράς στην πλατφόρμα της επιλογής μας, ελπίζω να την δεις και ας με έχεις κάνει μπλοκ (κανε με αδδ έχω μπλοκ) είσαι psycho και ξέρω πως ψαχουλεύεις