Σήμερα είναι η τελευταία ημέρα, από αύριο επιστρέφω στην δουλειά και μάλιστα πρωί πρωί..
θα πω το κλασικό, πως οι μέρες πέρασαν γρήγορα, αν και κάποιες στιγμές ένιωσα πως δεν περνούσαν αρκετά γρήγορα. από την μια δεν θέλω να επιστρέψω για ευνόητους λόγους και από την άλλη θέλω να ξημερώσει και να πάω εκεί για να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. μάλλον θα βγω χαμένος και ίσως απογοητευμένος.. ποιος ξέρει όμως μπορεί να μην βγει και τίποτα. lol μια θετική εξέλιξη δεν την σκέφτομαι καν σαν ενδεχόμενο
έχω βαρεθεί να απογοητεύομαι από τους ανθρώπους, φταίνε άραγε οι προσδοκίες μου; είναι υπερβολικές; αλλά ακόμα και έτσι, μόνες τους γεννώνται;
τι τραγούδια να ακούσω; όλα συνδέονται με κάτι.. τι κρίμα να μην υπάρχει στον κόσμο κάτι που να στέκεται μοναχό του. κάποια σκέψη, μια ιδέα.. να μπορούμε να την επισκεπτόμαστε και να υπάρχει μόνο αυτή. τίποτα έξω από αυτήν, καμιά σύνδεση. είναι κουραστικό και ψυχοφθόρο πως τα πάντα μας θυμίζουν κάτι άλλο.
πες πως τελειώνει ο κόσμος εδώ...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δοκίμασε τα ιταλικά. Eros,Nannini...Δεν καταλαβαίνεις τη γλώσσα (το σημαντικότερο) και συνήθως δεν θυμίζουν τίποτα πέρα απο ωραία μουσική. Για μένα αυτά είναι απ' τα λίγα που στέκονται μόνα τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήμπήκα τώρα και άκουσα μερικά από Nannini.. που είναι γυναίκα και όχι άντρας όπως αρχικά φαντάστηκα.. :P τι άσχετος..! για πες μου πιο τραγούδι της πιστεύεις πως είναι το καλύτερο;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο grazie.Τρυφερότατο και λυπημένο μέσα στα ακαταλαβίστικά του.ο,τι πρέπει...;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το meravigliosa creatura το αγαπώ αλλά μου το τρίψανε και το χαλάσανε απ' τη στιγμή που το έβαλαν σε διαφήμιση...:(
δυστυχώς πρέπει να ομολογήσω πως δεν μου πολυάρεσε! τι να κάνουμε Γούστα είναι αυτά:) πάντως η περιγραφή σου, για το grazie, πολύ όμορφη, "Τρυφερότατο και λυπημένο μέσα στα ακαταλαβίστικά του"
ΑπάντησηΔιαγραφή