λίγο μετά

ο ήχος των ξύλων, να τρίζουν καθώς καίγονται, η ζεστασιά της φωτιάς και η γαλήνη του καταφυγίου, προστατευμένος από τα στοιχεία της φύσης, αφήνεις το βλέμμα σου στην φωτιά, την αφήνεις να σε υπνωτίσει, τίποτα δεν μπορεί να σε πειράξει απόψε, κοιτάς τον νυχτερινό ουρανό που είναι γεμάτος άστρα, δεν γνωρίζεις τα ονόματα τους, νιώθεις σαν να είσαι ο πρώτος άνθρωπος που κοίταξε εκεί ψηλά και τους βρίσκεις ονόματα, μερικά ποιο ταιριαστά από άλλα, λίγο μετά αρχίζεις και νυστάζεις.. έχουν μείνει τόσα πολλά ακόμα να ονομάσεις, η σκηνή και το sleeping bag όμως μοιάζουν πολύ ελκυστικά για να τα αφήσεις να περιμένουν, μπαίνεις λοιπόν στην σκηνή και κουκουλώνεσαι στο sleeping bag σου. απόψε είναι όλα όπως τα θες:)