Mad World - Gary Jules

κάτι πάει πολύ στραβά με μένα..

άρρωστος

σήμερα ήμουν άρρωστος, απο χθές δηλαδή και συνεχίστηκε και σήμερα, δεν τα πάω καθόλου καλά με τις αρρώστιες γκρινιάζω συνεχώς και πιστεύω πως πάσχω από κάτι που κανένας άνθρωπος πριν από μένα δεν το είχε και πως σίγουρα θα πεθάνω..
είχα πυρετό και κάθε φορά που έχω πυρετό μου κολλάνε κάποιες ιδέες στο μυαλό και δεν μπορώ να τις βγάλω, με απασχολούν για ώρες και ώρες και φτάνουν να είναι το μοναδικό σημαντικό πράγμα σε ολόκληρον τον κόσμο
παλιότερα σε μια παρόμοια πυρετική κατάσταση είχα μια αποκάλυψη και πήρα την απόφαση όταν θα ξαναέχω πυρετό να μην πάρω κάποιο χάπι μήπως και έχω την χαρά να ζήσω κάτι παρόμοιο
τελικά εχτές που είχα και σήμερα πήρα χάπια αλλά μέχρι να μου πέσει ο πυρετός το μόνο που μου αποκαλύφτηκε ήταν αυτή η έμμονη ιδέα, τπτ σημαντικό σε σχέση με την προηγούμενη αποκάλυψη
και ενώ ήξερα πως η εμμονή αυτή ήταν λόγω του πυρετού και πως δεν ήταν τόσο σημαντική όσο πίστευα εντούτοις δεν μπορούσα να ξεκολήσω..
τι να πει κανείς;
πέρασα την μέρα μου στο κρεβάτι προσπαθώντας να κοιμηθώ γιατί εχθές δεν μπόρεσα αλλά και πάλι δεν κοιμήθηκα για παραπάνω από καμιά ώρα συνολικά και αυτό σε μη συνεχόμενα 5λεπτα.. γύρω στις δέκα το πήρα απόφαση πως δεν θα κοιμηθώ και άρχισα να βλέπω 24, θέλω να το τελειώσω να ξεμπερδεύω και να κατεβάσω καμιά καινούρια σειρά

Yurei

μια εικόνα που βρήκα σήμερα στην ανεξάντλητη πηγή, Yurei, το Ιαπωνικό αντίστοιχο του φαντάσματος (ή έστω ένα από τα αντίστοιχα) κάτι μου έκανε αυτή η φώτο, όπως και το τι σημαίνει το Yurei, faint or dim soul
όπως και να έχει είναι κάτι χαμένο

τέλειωσε η κατάσταση που με κρατούσε μακρυά από τον υπολογιστή μου και ελπίζω πως από δω και μπρος θα γράφω πιο συχνά εδώ μέσα
μάλλον όλοι φύγατε διακοπές αλλά έχω την ελπίδα πως ο μυστικός αναγνώστης μου είναι ακόμα εδώ και αν δεν το διαβάσει σήμερα θα το διαβάσει κάποτε, ανατρέχοντας στο παρελθόν του μπλογκ.

υπάρχουν αρκετά πράγματα να γραφτούν αλλά όπως πάντα πρέπει να βρεθεί η σωστή στιγμή

υπήρξε μια στιγμή, αργά την νύχτα, πίναμε και ακούγαμε μουσική, άκουσε ένα τραγούδι και της θύμισε κάποιες καταστάσεις, την ρώτησα αν θα ερχόταν ποτέ ο καιρός που θα το άκουγε και δεν θα ένοιωθε τίποτα, μου είπε πως μάλλον όχι
με πείραξε και σκέφτηκα πως δεν θα είναι ποτέ ολοκληρωτικά δική μου, πάντα κάποια κομμάτια της θα είναι μακρυά
μετά σκέφτηκα πως δεν θα έπρεπε να με πειράζει γιατί ούτε και εγώ είμαι ολοκληρωτικά δικός της, αλλά αυτό δεν με έκανε να νιώσω καλύτερα
ίσως είναι απλά θέμα εγωισμού, δεν ξέρω

το φάντασμα του παρελθόντος, απλά είναι εκεί, το περίγραμμα αυτού που κάποτε ήταν κάτι

The Subways - Rock`N`Roll Queen rocknrolla soundtrack

ένα τραγούδι που ακούμε στην δουλειά και Εκείνη έχει κολλήσει,
ακούς το τραγούδι ανάμεσα στους ήχους της δουλειάς, προσπαθείς να πιάσεις μερικές λέξεις για να το ψάξεις αργότερα στο google και αν είσαι τυχερός και αυτά που άκουσες όντως ισχύουν το βρίσκεις :Ρ
you are the sun
you are the only one..

και παρακάτω άκουγa αντί για you are so cool, you are so rock and roll
you are so COLD, you are so rock and roll
που μπορεί να ταίριαζε και πιο πολύ!
you are so Coooooolldd you are so Rock n roooll
anw..
κατέβασα και την ταινία (γιατί όπως είδα είναι από το soundtrack της ταινίας ROCKNROLLA) και σε κάποια φάση θα την δούμε

ο ουρανός την νύχτα και το παρελθόν

όταν κοιτάς τα αστέρια βλέπεις το παρελθόν, έχω χάσει το δικό μου και θα ήθελα για λίγο να το δω
να θυμηθώ αυτά που ήθελα, αυτά που ονειρευόμουν
έχω ακόμα πολλά κενά μέσα μου και είχα την ψευδαίσθηση πως Εκείνη θα τα κάλυπτε όλα
πότε θα αρχίσω να πατάω στην γη;

ο ουρανός την νύχτα και το μέλλον

τα δάχτυλα μου αυτόματα πήγαν να σηκώσουν τα γυαλιά μου και συνειδητοποίησα πως δεν τα φοράω! lol
είδα λίγο από την αρχή του knowing με τον Νίκολας Κέητζ, πάλι μπροστά μου τα χαρτιά με τα μηνύματα που βρίσκουν το αληθινό νόημα τους/ μπορούν να γίνουν κατανοητά μόνο όταν έρθει η ώρα
αναρωτιέμαι ποια ήταν η πρώτη ημερομηνία στο χαρτί εκείνο και ποια καταστροφή συνέβη τότε! η δουλειά με έχει κουράσει... έχω βαρεθεί θέλω να φύγω τρέχοντας μακρυά από όλα αυτά..
να πάω διακοπές, ή έστω να κάθομαι σπίτι μου και να μην κάνω τίποτα
προχθές το βράδυ περπατούσα με Εκείνη και είδα το φεγγάρι και ένα καινούριο όνειρο γεννήθηκε, να κάτσουμε μια νύχτα στο σπίτι μου στο χωριό, στην αυλή και να κοιτάμε τον νυχτερινό ουρανό, από εκεί μπορείς να δεις και κάποιο αστέρι
θυμήθηκα τα παλιά, όταν ήμουν μικρός και το έκανα συχνά, τα αστέρια το φεγγάρι, τα σύννεφα και τα αεροπλάνα που περνούσαν που και που, με έκαναν να αναρωτιέμαι πάντα για τον προορισμό τους
μάλλον ξαπλωμένοι σε μια κουβέρτα, να ακούμε μουσική και να κοιτάμε τον ουρανό, το πόσο ανοιχτός και απέραντος μοιάζει, τα αμέτρητα αστέρια και το μοναδικό φεγγάρι ποπό!! μεγαλειώδης παρομοίωση!!! λοιπόν.. τα αμέτρητα αστέρια είναι οι αμέτρητες πιθανότητες και επιλογές μας για το μέλλον και το μοναδικό φεγγάρι ο μοναδικός δρόμος που τελικά θα επιλέξουμε:Ρ ναι... πολύ ωραίο! όνειρα όνειρα και όνειρα..

απόκομμα

έχω παρατηρήσει κάτι περίεργο τώρα τελευταία..
δεν μπορώ να θυμηθώ πως ήμασταν με Εκείνη πριν να είμαστε μαζί, δεν μπορώ να θυμηθώ την σχέση μας και μοιάζει λες και είμαστε μαζί από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε, καθώς περνάει ο καιρός και θυμάμαι παλιότερες στιγμές βρίσκω μέσα τους τα σημάδια του τώρα
άλλοτε με πιάνει και λέω μακάρι να είχε γίνει όλο αυτό νωρίτερα και άλλοτε λέω είναι καλύτερα έτσι, ο καιρός που πέρασε με προετοίμασε, μας προετοίμασε
μπορεί να είναι και έτσι
τα παλιά ξεθωριάζουν
κάποτε σε ένα ποστ είχα αναφέρει ένα χαρτάκι, με μερικές δικές τις λέξεις, ένα μήνυμα
όταν μου το είχε δώσει περίμενα πως θα έβρισκε το νόημα του όταν κάποτε θα ήμασταν μαζί (αν θα ήμασταν μαζί)
και τώρα που το ξαναείδα παρατήρησα πως δεν βρήκε το νόημα του, ίσως να το έχασε και περισσότερο.. δεν ξέρω τι ήθελα να δω
ίσως απλά είναι μια βλακεία μου
γιατί περιμένω να βρω την αλήθεια που περίμενα σε ένα χαρτάκι και όχι στην πραγματικότητα; και σε αυτό που ζω;
πάντα είχα ένα θέμα πάντως, όταν γράφω κάτι ή όταν το διαβάζω γίνεται πιο πραγματικό για μένα

ένα γεια

είχα καιρό να κάνω αυτό που κάνω τώρα, να είμαι στο σπίτι μου και να μπαίνω στο μπλογκ από τον δικό μου χώρο, με την γνωστή μου στάση συγγραφής.. μου έλειψε, δεν ξέρω τι να πω.. δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο, η γεύση όμως που μου άφησε η νύχτα ήταν μελαγχολική, τπτ με Εκείνη, απλά κάποια πράγματα στην δουλειά..
περιμένω πολλά και απογοητεύομαι, πρέπει να το πάρω απόφαση, τα αφεντικά θεωρούν δεδομένα τα πάντα, τεσπά..
τεσπά(ξανά..) ένα γειά είπα να πω σε όσους ακόμα είναι εκεί έξω
και ένα τραγούδι που μου φτιάχνει την διάθεση, όπως και όλων μάλλον