υπάρχουν μερικές λέξεις που πρέπει να πεις, που πρέπει να γράψεις ακόμα και αν δεν είναι αλήθεια
ακόμα και αν δεν είναι δικές σου

Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε βλέμμα
Αν μ΄αγαπάς θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα
Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε ψέμα
Αν μ΄αγαπάς θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα

διαφορετικό τραγούδι αλλά μέσα μου συμπληρώνει το άλλο

λες και ξημέρωσε ποτέ..

πως τα τραγούδια σε κάνουν να επισκέπτεσαι το παρελθόν.. τριγυρνούσα γύρω από το La Valse d'Amelie και απέφευγα να το ακούσω, ένοιωθα πως το ήξερα, πως το θυμόνουν καλά και δεν χρειαζόταν να το ακούσω ξανά, αλλά το έβαλα και από τις πρώτες νότες ταξίδεψα πίσω.. με συγκίνησε, η συνειδητοποίηση της απόστασης; η ανάμνηση του παλιού συναισθήματος; αυτά και κάτι άλλο; δεν ξέρω.. τις τελευταίες μέρες νοιώθω να μαζεύονται πολλά μέσα μου, και δεν μου βγαίνει να μιλήσω σε κανέναν τα πράγματα μοιάζουν να μην μπορούν να αλλάξουν, μια συνεχής απογοήτευση.. θα ακούσω το "στο Ντορέ" του Παπακωνσταντίνου και θα πάω για ύπνο.. πολύ μελαγχολικό τραγούδι αλλά μαγευτικό, ένας τόπος που θα θελα να ζούσα ή ίσως και να ζω θα 'θελα να σ'αγγίξω ξανά τα μακρυά σου μαλλιά να μυρίσω.. μόνο που δεν έχεις μακρυά μαλλιά.. δεν μου βγαίνει να μιλήσω σε κανέναν γιατί το θέμα πια αγγίζει τα όρια του γελοίου αλλά εγώ.. μια ακόμα νύχτα

Frasier

from the past, μια σειρά που ηρεμεί!

μακάρι να μπορούσα

άγνωστοι κοντά

ήμουνα στο λεωφορείο, στην διαδρομή για την δουλειά και όλα ήτανε τόσο μουντά γκρίζα και μελαγχολικά, ο καιρός, η σιωπή, τα πρόσωπα των συνεπιβατών.. λες και όλοι μαζί συμμετείχαμε στην ίδια θλίψη, ήτανε πολύ περίεργο το συναίσθημα

the shape of things to come?

πραγματικά ο Σεπτέμβριος μοιάζει να είναι η αληθινή αρχή της χρονιάς, βγάζει αυτήν την αίσθηση. ήπια σήμερα τον δεύτερο νες μου για φέτος (μεγάλη υπόθεση!) όχι πως έκανε αρκετό κρύο για νες απλά η συνεφιά.. μπορούσε να το δικαιολογήσει κάπως, και όπως πάντα μια δικαιολογία για να κάνεις κάτι που σου αρέσει είναι αρκετή. δεν υπάρχει τίποτα συγκεκριμένο για σήμερα, απλά έτσι.. θα ήθελα να μπω στο παλιό πρόγραμμα της μίας ανάρτησης κάθε μέρα. τελικά πρέπει να βοηθούσε κάπως
δεν ξέρω αν είμαι έτοιμος όμως και αν θα μπορέσω να το τηρήσω, θα ήθελα να το προσπαθήσω όμως, το πότε δεν το ξέρω ούτε και αυτό. από ότι είδα την βδομάδα αυτήν αρχίζει το fringe s4, το the big bang theory, τον οκτώβριο ο House, και τον Νοέμβριο ο Dexter, υπάρχουν πράγματα για να δει κανείς, τελειώνω τώρα την 3 σαιζόν του fringe, καλή σειρά αλλά καμία σχέση με την ένταση που προκαλούσε το LOST..
διάβασα στην προεπισκόπηση την ανάρτηση, μοιάζει κάπως αποσπασματική αλλά δεν πειράζει, έτσι είναι αυτά

εικόνες

 η παραπάνω εικόνα ή μάλλον τα χρώματα της μου φέρνει στο μυαλό το φθινόπωρο και τον χειμώνα, το κρύο, την παρακάτω την βρήκα στην wikpedia ψάχνοντας για την πρώτη και είναι μια τίγρης της Σιβηρίας, πρώτη φορά διάβασα για αυτές στον Τελευταίο των Σιού, ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία, κάποιος φορτηγατζής νομίζω είδε μία στον δρόμο ή νόμιζε πως είδε, τότε την φανταζόμουν σαν μια λευκή τίγρη αλλά έκανα λάθος

υπάρχει κάτι στις αναρτήσεις με εικόνες, κάπως με κάνουν και ηρεμώ.. ίσως γιατί είναι άσχετες με το σήμερα

σκέφτηκα σήμερα για άλλη μια φορά τα εναλλακτικά, παράλληλα σύμπαντα, σε σχέση με τον παράδεισο, πως μπορεί να υπάρχει κάποιο που η ζωή σου θα είναι σαν να ζεις στον παράδεισο, χωρίς καμιά προσπάθεια από εσένα, χωρίς να είναι ανταμοιβή για την ηθική σου, έτσι απλά.. αλλά από την άλλη για εσένα στο παρόν σύμπαν δεν θα άλλαζε τίποτα, άρα ακόμα και να ξέρεις πως κάπου υπάρχει ένας doppelganger σου που είναι τρισευτυχισμένος δεν θα σήμαινε και τίποτα, εκτός αν υπήρχε τρόπος να το επισκεφτείς και να πάρεις την θέση του αλλά τώρα γίνεται επιστημονική φαντασία.. (βλέπω fringe btw)
εντωμεταξύ ξενέρωσα με το LOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOST όταν αποκαλύφθηκε οτί η παράλληλη πραγματικότητα ήταν η ζωή μετά.. θα ήταν πολύ καλύτερο αν ήταν όντως αυτό, μια παράλληλη πραγματικότητα
lol σαν να έχω χάσει την ελπίδα πως υπάρχει οτιδήποτε που αξίζει στον κόσμο αυτό, μια φίλη από τα παλιά μου είπε πως έχω αλλάξει προς το χειρότερο γιατί έχω παραιτηθεί, με πλήγωσε κάπως αλλά είναι αλήθεια, δεν ξέρω αν υπάρχει επιστροφή
και ακόμα και αν επέστρεφα σε τι θα επέστρεφα; μήπως ήταν και εκείνο ένα ψέμα; δεν μπορώ να θυμηθώ την τελευταία φορά που ήμουν χαρούμενος anw.. πάλι με έπιασε η αισιοδοξία! αυτά για απόψε

without comment