υπάρχουν πάντα κάποιες λέξεις που μπορούν να σε αγγίξουν όπως τίποτε άλλο, αρκεί να είναι η σωστή στιγμή, ή ίσως προκαλούν αυτές τις στιγμές, σαν έξω από τον χώρο ή τον χρόνο να επηρεάζουν τον κόσμο μας
ήμουν σε μια κουζίνα σε ένα παλιό κτίριο, με έναν μάγειρα χωμένο πίσω από έναν πάγκο, συζητούσαμε για συνταγές, για δουλειές, για το μέλλον, για ένα παρελθόν που δεν φανταζόμουν πως υπήρξε, κάπως ένδοξο όπως όλα όσα έχουν περάσει και σίγουρα πιο φωτεινό από το σήμερα
ανάμεσα στα βιβλία με τις συνταγές βρήκα και ένα με ποιήματα ενός ιταλού που αγνοούσα την ύπαρξη του, Μario Luzi το Γοτθικό τετράδιο, σε μια δίγλωσση έκδοση, σειρές από λέξεις στην μία σελίδα και άλλες τόσες στην απέναντι να λένε περίπου τα ίδια πράγματα, διάβασα πολλές φορές ένα συγκεκριμένο τετράστιχο σε μια προσπάθεια να το απομνημονεύσω και να το κρατήσω αλλά δυστυχώς εκτός από το συναίσθημα δεν μου έμεινε τίποτα και το ίντερνετ δεν προσφέρει καμία λύση..
εκεί που νόμιζα πως μπορείς να βρεις τα πάντα
ήμουν σε μια κουζίνα σε ένα παλιό κτίριο, με έναν μάγειρα χωμένο πίσω από έναν πάγκο, συζητούσαμε για συνταγές, για δουλειές, για το μέλλον, για ένα παρελθόν που δεν φανταζόμουν πως υπήρξε, κάπως ένδοξο όπως όλα όσα έχουν περάσει και σίγουρα πιο φωτεινό από το σήμερα
ανάμεσα στα βιβλία με τις συνταγές βρήκα και ένα με ποιήματα ενός ιταλού που αγνοούσα την ύπαρξη του, Μario Luzi το Γοτθικό τετράδιο, σε μια δίγλωσση έκδοση, σειρές από λέξεις στην μία σελίδα και άλλες τόσες στην απέναντι να λένε περίπου τα ίδια πράγματα, διάβασα πολλές φορές ένα συγκεκριμένο τετράστιχο σε μια προσπάθεια να το απομνημονεύσω και να το κρατήσω αλλά δυστυχώς εκτός από το συναίσθημα δεν μου έμεινε τίποτα και το ίντερνετ δεν προσφέρει καμία λύση..
εκεί που νόμιζα πως μπορείς να βρεις τα πάντα
Καλά Χριστούγεννα Γλύκα! για το γράψιμο, και εγώ θα το ήθελα, έχω αρχίσει και γράφω ξανά σε αρχεία word offline και μου φεύγει εκεί η συγγραφική ενέργεια :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω αρχίσει και λογοκρίνω πολύ τον εαυτό και τις σκέψεις μου και είναι πιο δύσκολο να γράφω εδώ!